Sandrine Bonnaire – Confidences trop intimes
Of ben ik gek? In ieder geval probeer ik m’n gedachten op een rijtje te krijgen, onderwijl Sandrine Bonnaire en Fabrice Luchini volgend in een pracht film.
Vanmiddag zie ik deze illustratieve tweet uit het beruchte PVV kamp:
Wat is hier aan de hand? Heel simpel, een regelmatig bij me op bezoek komend PVV figuur wil o zo graag met mij van gedachten te wisselen. Probleem, hij geeft geen antwoorden op essentiële vragen. Als het wat lastiger wordt komt hij met de smoes dat er ook mensen zijn die moeten werken. Een goede raad, verlies nooit uit het oog in contact met PVV’ers, dat zij hardwerkende mensen zijn. Door wat je op internet zoal leest zou je dat bijna uit het oog verliezen.
De tweets van @NielsBoer en @Tibaert kunt u nog makkelijk terugvinden. Ook de tijdstippen. Na mijn vraag om screenshots te maken wat @linksrapalje te melden had werd het stil. Die vraag was niet zomaar. Aan Friedrich Eckhardt, die linksrapalje dus, had hij laten weten:
Waarom zoekt die kerel me dan op? Van hem kreeg ik geen screenshot, nee hij had beter te doen, werken. En weg was ie. M’n bewaarengel schoot me weer te hulp. Het resultaat:
Wie is hier gek?
Het lijkt me weer meer dan voldoende. Zonde van de tijd? Nee, zolang ik er mensen mee kan helpen is dit copy and paste gedoe meer dan nuttig.
Nauwelijks twee minuten is dit bericht gepost of er komt al een reactie. Tja, pvv’ertjes verstaan de kunst van volgen, stalken noemen ze dat in die kring, bijzonder goed:
Nog iets m.b.t. Sandrine Bonnaire, die haar debuut als 16 jarige maakte onder Maurice Pialat: A nos amours. Een gesprek op de Zwitserse TV…
Uitgelicht shot: bron
