“Er zijn al teveel generaties opgegroeid met het Blauw Dorp” sprak de stadssocioloog tijdens onze eerste werkbespreking over de toekomst van deze buurt. “Ik begrijp ook wel dat het tegen de huidige tijdsgeest ingaat en sloop niet haalbaar is.” Een socioloog als pleiter voor het vernietigen van een hechte sociale structuur. Het liefst had hij nieuwe glanzende flats gezien, vier hoog, als aan de Via Regia. Vier hoog, de norm van het bisdom. Waren net geen liften verplicht als je het als projectontwikkelaar, zeg maar architect en aannemer, handig aanpakte.
U weet toch hoe plannen, zeker die op het gebied van de Ruimtelijke Ordening tot stand komen? Er wordt naar een bepaald vooropgesteld idee of doel toegewerkt, slechts een plan rolt er uiteindelijk uit en dan is het buigen of barsten. Mijn collega ging mee in de sloopgedachte en wenste een “hart” in de buurt te creëren, het geliefkoosde winkelcentrum met één grootgrutter. Wat te doen? Een list, een tegenvoorstel voor de beruchte inspraakavond, waar bewoners, de werkelijk betrokkenen, stoom mogen afblazen en vervolgens alles slikken wat hun voorgehouden wordt. Met een tweede plan kregen de mensen een keuze voor of tegen sloop. Het werd het laatste. Zo zie je maar, in je eentje kun je best wat bewerkstelligen.
Even die twee tekeningen en vervolgens de rest van de foto’s. Het verhaal komt later wel.
Inmiddels slaat de vernieuwing, stadsvernieuwing toe. Vroeger heette dat saneren, nu rehabiliteren als het monumenten betreft, en renoveren als de rentabiliteit in het gevaar komt.
DEEL 1
Uitgelicht: Proosdijweg richting Tongersweg
