Wir saßen stumm und alleine…
Zo zaten wij, vrouw en man, stom en verlaten tussen vrolijke mensen op een Maastrichts terras. Ze was niet bedroefd, ze was razend. Er vloeide geen tranen, die kwamen later. De gevolgen waren er niet minder om.
Mich hat das unglückselige Weib
Vergiftet mit ihren Tränen.

Lees meer Meine Ruh’ ist hin…