Deborah de Robertis, artiste avant tout
Beschermd worden ze beiden, het een vanwege de geldelijke waarde, het ander, hoe zal ik het zeggen, vanwege de eerbaarheid of wat daarvoor doorgaat. Zeker is dat bloot niet doodslaat maar leven schept. Ook in een museum. Vorige week donderdag gaf Deborah de Robertis een performance in het Musée Quai d’Orsay. Plek van handeling: pal onder “L’origine du monde” van Gustave Courbet. Muziek: Ave Maria van Franz Schubert. Titel: Miroir de l’origine.
Je suis l’origine, sprak ze…
Wat zou de auteur van het schilderij van deze performance gevonden hebben? Zou hij geroepen hebben, eindelijk? De ordekrachten in het museum zagen het anders, het origineel, of is het slechts de spiegel van, brengt inkomsten, de performance geeft ongezonde belangstelling. En dat in het land van Marianne. schijn en werkelijkheid liggen hier blijkbaar ver uit elkaar. De te heersen moraal, vastgelegd meteen na de laatste wereldoorlog door Madame De Gaulle, functioneert nog steeds. De sterke arm doet de rest. Niet toegelaten een dergelijke expositie van sex.
Hoe het Deborah vergaan is verhaalt de geschiedenis niet. Die schokkende video mochten we een tijdlang niet meer zien. Google staat stram als het om de bescherming van de zeden gaat. Met de openbaarheid en vrijheid om een eigen mening te vormen neemt Google het niet zo nauw. Wie verwondert het? De kassa moet rinkelen, nietwaar?
Porno, ja, daar verdien je dik duiten mee. Ook in Lourdes, de bedevaartsplaats van de maagd Maria bij uitstek, met de hoogste prostitutie-dichtheid van Frankrijk. Leer om dat alles beter te begrijpen deze kunstenares kennen: “La bête noire noire des musées – Stupéfiant !” – duur 17′.
Om niet in mineur te eindigen, een bijzondere uitvoering van het Forellenkwintet van Franz Schubert. Ook een kwestie van zinnelijkheid.
Uitgelicht screenshot: bron
