Identiteit… Zo begon het, mijn identiteit en die van velen met mij werd doodeenvoudig ontkend. Hoe verover je ze terug? Door te laten zien wie je bent. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Drastischere middelen worden ingezet, je deugt niet, want je bent… Het wordt erin gehamerd, verspreid tot de laatste hond het weet. Van die etiketten kom je niet meer los, ze duiken overal op. Dat is wat ik laat zien.
Etiketten worden snel geplakt in deze tijd van virtuele werelden en de zogeheten sociale media die bol staan met conspiratie verzinsels en dito verdachtmakingen. Ze zijn in het geval van de onder de door mij gekozen naam Tibaert niet meer te tellen. Etiketten in bijna uitsluitend negatieve zin, dat is wel het meest opvallende.
En passant werd er m’n complete familie in betrokken, want anoniem ben ik volstrekt niet. Gefundenes Fressen voor speurhonden zogezegd. Mensen die mij welgevallig zijn worden ogenblikkelijk aangepakt en zo ontstaat zoiets als een groep die besmet is, niet deugt, die je moet mijden. Uitgestotenen in de virtuele wereld, besmet met een virus, als vroeger de pest.
Zo moet ik me laten welgevallen dat ik antisemiet en vurig antizionist ben. Iemand roept iets dergelijks en ogenblikkelijk gaat het een eigen leven leiden. Communicatie daarover wordt in de kiem gesmoord, navraag waar dergelijke kwalificaties op berusten wordt nooit gedaan. De bron, hoe dubieus ook, wordt geloofd. Verweer ertegen is volkomen onzinnig. Hij hapt, wordt er dan geroepen en men klets elkaar op de dijen. Steeds moet ik hierbij aan moslims denken. Of aan joden. Of, zoals lange tijd gold, de Duitsers.
Stompzinnige van geest kunnen dergelijke fratsen slechts bedenken, vermoed je, maar je wordt snel op de feiten gedrukt. Zie het succes van Wilders, of die van zionisten die ontkennen dat er Palestijnen bestaan. Het beroven van een identiteit, hier van een volk, is een koud kunstje en wee je gebeente als je het in twijfel trekt.
Israel lawfare group plans “massive punishments” for activists
Zou deze dame weten dat in de tijd toen zionisten zich het land zonder bewoners gingen toeëigenen zij zichzelf als Palestijnen zagen? Niemand minder dan Abbas, de Palestijnse president, getuigde hier onlangs van. Hij overhandigde de Saudische koning bij een bezoek een geschenk, een facsimile van de Palestine Post uit 1932. De krant, die later, na het uitroepen van de staat Israël, al snel de Jerusalem Post ging heten. Waarom deed Abbas dat?
Het lijkt of hij wil zeggen, kijk maar, hier staat het zwart op wit. Koning Salman trekt daarbij een gezicht van wat moet ik hiermee, misschien voelt hij zich wel betrapt als goeie vriend en helper van Israël. Waar het feitelijk om gaat, zionisten doopten hun krant Palestine Post. Hun mythe luidde: voor de joden, een volk zonder land, een land zonder bewoners. Slotsom, zij waren en zijn de Palestijnen. Dan is de vraag opportuun, want mensen die weggejaagd werden uit een land zonder bewoners zijn onbestaanbaar, waarom lobbyisten van Israël zo zwaar aanhikken tegen Palestijnen, ze zijn het immers zelf.
De geschiedenis van het Midden Oosten van de laatste honderd jaar, wie kent ze? Wie heeft weet van wat er zich afspeelde in de aanloop tot de Eerste Wereldoorlog, van wat er plaatsvond tijdens het interbellum? Wie kent de geschiedenis van het zionisme, de stromingen binnen het zionisme en met wie samengespannen werd om het doel te bereiken? Wie schrijven de geschiedenis, wie kennen de feiten? Toch staan voor de meeste mensen de oordelen vast en dat is nooit anders geweest. Oordelen gebaseerd op propaganda voor zaken die ze niet doorzien en vaak tegengesteld zijn aan hun belangen. Ze laten zich misbruiken en denken precies te kunnen vertellen wie de daders en wie de slachtoffers zijn en beseffen niet dat zijzelf beide zijn, dader en slachtoffer. Op dit mechanisme baseert fascisme.
Daders en slachtoffers, het wordt tot een onontwarbare kluwen en dat is de bedoeling. Dit is precies wat voor mij de casus Tibaert uitmaakt. Aantoonbaar wordt over Tibaert gelogen, hij wordt besmeurd en z’n spullen worden gecensureerd. De poppetjes zijn bekend en exposeren zichzelf met adjectieven als rechtvaardig, sociaal en bewogen. Aantoonbaar dat ze de kluit belazeren. Die kluwen valt te ontwarren en geeft juist daardoor een perfect voorbeeld van waartoe mensen in staat zijn.
Vertaal zijn verhaal naar Palestina en Israël, zionisten, joden, Palestijnen met hun collaborateurs en bedreigers en vergelijkbare zaken vallen te vertellen over macht en onmacht, over het voorop stellen of doen voorkomen van het eigen gelijk. De belangen van de ander worden ontkend en genegeerd, zelfs een aanzet tot rechtvaardigheid, een wil tot dialoog ontbreekt. Als je dit niet wilt zien, partij kiest, alles zwart-wit stelt maak je je tot medeplichtige en uiteindelijk tot dader.
U begrijpt dat ik bepaalde mensen de afgelopen jaren ben gaan zien als regelrechte smeerlappen, als fascisten van het zuiverste water, ook al noemen ze zich links. Het proces rond Tibaert is nog lang niet afgerond, er valt de nodige lering uit te trekken, ook voor mij als zeg maar amateur-etnoloog. Mijn gelijk hoef ik niet te halen, bij voorbaat was al duidelijk dat de boodschapper het moet ontgelden. Mij deert dit niet, mijn identiteit kan ik laten zien, kan ik aantonen. De werkelijke slachtoffers, die gaan mij ter harte. Die blijven in de kou staan juist dankzij die smeerlappen en fascisten, links en rechts, steeds bedacht om hun eigen aanzien. Ze misbruiken hiervoor de identiteit van anderen in positieve of negatieve zin. Zie de casus Tibaert.
Uitgelichte afbeelding: Pablo Picasso – bron
