Honderd jaar geleden: Maastricht, Van Hasseltkade
Vier jaar geleden ontving ik een bericht van Google waarin mij medegedeeld werd dat mijn blogspots opgeschort waren n.a.v. meerdere klachten. Tot heden weigert de hoofddader in deze actie te ondernemen die leidde tot het verlies van veel van mijn materiaal. Immers bij Google sta je al je rechten af bij gebruikmaking van hun diensten. Hierover corresponderen behoort tot de onmogelijkheden.
Op mijn aanbod deze kwestie voor te leggen aan de rechter is dader nooit ingegaan.
Nogmaals, wil de zichzelf zo noemende chief-editor van Krapuul mij het respect tonen conform aan wat men mag verwachten van an anarchic-ecofeminist door een verzoek te richten aan Google, zodat ik minimaal privé weer kan beschikken over de door haar handelwijze verdwenen blogspots onder mijn Google account? Alvast dank voor de te nemen moeite.
Hier een proeve van een van die verdwenen blogspots:
Voor wie de foto’s niet herkent. Op de bovenste valt de Stokstraat te zien in de 30er jaren, beneden een blik op de oude Maasbrug gezien vanuit het noorden. De twee bogen links zijn gesloopt bij de kanalisatie van de Maas en herbouw van de brug die op instorten stond, in het midden is de Maasmolen te zien die toen ook gesloopt werd en rechts het hoge pand, waar kort na de WO II de ROZ haar radiouitzendingen begon.
Een goeie vriendin vertelde me onlangs hoe het in die studio toe ging. Op een bovenverdieping heeft ze haar kinderjaren doorgebracht. Als uitgezonden werd, dat was een uurtje per dag, mocht niemand naar het toilet, want anders kregen de luisteraars het te horen.
Het kanaal Maastricht-Luik is alweer jaren geleden gedempt om plaats te maken voor een autoweg dwars door de stad. De vernieling van de stad gaat onverstoorbaar verder. Ze werd ingeluid door de renovatie van het oude Stokstraatgebied en de deportatie van haar bewoners. Lang leve het toerisme.
