De terreur van de Philips politie

Philips Paviljoen Brussel
Le Corbusier – Iannis Xenakis

Wat goed is voor Philips is goed voor Nederland. Dat was in de tijd dat nog geen reclame gemaakt mocht worden op radio en TV en Philips omschreven werd als een gloeilampenfabriek in het Zuiden des lands. Het bedrijf incarneerde de slogan: “Waarin een klein land groot kan zijn”. De tweede industriële golf met mondiale dimensies, dankzij de electronica, maakte dit mogelijk. Het vergaren van kapitaal door kartelafspraken, het uitdragen van een ideologie dankzij het medium radio, maar ook door haar wijze van produceren, het vergaren van kennis en het controleren van de factor arbeid, ruimtelijk uitgedrukt in het Philipsdorp, en hoe ze geworven werd, tot politionele controle toe. Werkelijk op elk gebied gaf Philips het voorbeeld hoe het verder moest met ons land, cultuur en sport inbegrepen. Een symbiose van kapitaal, arbeid en staat als ideaal, een fascistisch, na de WO II gedoopt als de Derde Weg onder de paraplu van de NAVO.

Het model Philips kan dienen als een buitengewoon leerzaam voorbeeld hoe een multinational te werk gaat met als enig daadwerkelijk motief kapitaalaccumulatie. Als voorbeeld de Antillenroute: ontvangen van staatssteun tot behoud van de werkgelegenheid en de fiscus pootje lichten.

In 1981 verscheen in de Haagse Post een artikel van Frans Dekkers over de functie van de bedrijfspolitie bij Philips, de Philips politie, vergelijkbaar met die van de Staatsmijnen. Op het omslag van dit weekblad waren twee hakenkruisen toegevoegd aan het logo. Er ontstond een run op dat nummer en binnen de kortste tijd was het uitverkocht. Philips eiste via een kort geding het uit de handel nemen van het blad. Op de site van Dekkers valt alles uitgebreid terug te lezen.

Als PDF kan het HP artikel hier gedownload worden. Verder wil ik in dit verband nog verwijzen naar een site van de Eindhovense gemeentepolitie: De Eindhovense korpschefs.