Een schertsfiguur

Gepost op door tibaert

Andrei Tarkovsky: The Mirror (Zerkalo) (1975)



Denken dat de wereld aan je voeten ligt, dat je je alles kunt permitteren omdat je veronderstelt de waarheid in pacht te hebben. Versieren is het toverwoord. Liegen en bedriegen de middelen, in de politiek, in het zakenleven en in het persoonlijke leven. Meestal, zelfs vaak trekken figuren die menen op deze wijze hun leven inhoud te moeten verlenen aan het langste eind, terwijl ze niemand wat te bieden hebben. Niemand.







Soms, bijna nooit, durft het iemand aan heel openhartig zonder zichzelf te ontzien een blik achter de schermen te geven. Dan wordt het weer helder wie aan het langste end trekt, de bedrieger, de oplichter, de non-valeur. In dit geval Huib Riethof. Steeds weer ontspringen ze de dans, want ze zijn zo aardig, zie al die vulgaire poppetjes die politiek de dienst uitmaken met hun ingebeelde charme en medeleven met ’t volk. Ook Riethof, een schertsfiguur. Van een slecht geweten heeft hij beslist geen last. Vandaar deze video en dit weblog.

Die Wahrheit über die Lüge

 







Ervaringen van Tibaert met deze bedrieger en salonsocialist:



Uitgelicht gif: Andrei Tarkovsky – bron
Bron tekst: Anja Meulenbelt – De schaamte voorbij – uitgave Van Gennep
Bron krantenbericht: Trouw

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert