Etnisch zuiveren

Henri Matisse: L’Enlèvement d’Europe (1929)

De wederopstanding van het fascisme onder de bezielende leiding van types als Marine Le Pen, Wilders, Farage, Orbán, Baudet en vele anderen is een feit. Volgens hen heet de islam fascistisch te zijn en is “onze” cultuur (welke?) superieur en “rassenmengen” uit den boze vanwege het genetisch erfgoed. Hun voorrijders verenigen zich onder de slogan “White Power”. Allen kennen ze de geschiedenis van haver tot gort, ze weten dat hun beschaving die stoelt op uitbuiting, roof en genocide ten einde loopt. Desondanks zijn ze bereid er de hele mensheid aan op te offeren om het systeem draaiende te houden. Overdrijf ik? Nee, zie de middelen waarover zij al mogelijk kunnen beschikken en die vroeg of laat gebruikt zullen worden, ook tegen de eigen bevolking. Dit is de belangrijkste les die uit de geschiedenis valt te trekken.

Gisterenavond was voor mij een bewogen media avond. Ze begon met een programma op de radio over de genocide op de Herero’s in, zoals het toen heette, Deutsch Süd-West.

De traditionele thema-avond op Arte was gewijd aan de overval van Duitsland in ’39 op Polen. Een van de documentaires handelde over het uitroeien van de Poolse bevolking, joods of niet. Er moest ruimte geschapen worden voor het germaniseren van het veroverde gebied door migratie van de Volksdeutschen uit Oost-Europa: Eine blonde Provinz – Polen und der deutsche Rassenwahn, met o.a. statements van Götz Aly. Tussen haakjes, herinnert u zich nog het Polenmeldpunt van Wilders?

Later op de avond werd op Arte de vraag gesteld hoe vergaat het de joden onder de druk van het opkomend fascisme? De reis ging van Marseille richting Berlijn en Warschau om in Venetië te eindigen. Enkele grote kenners van de geschiedenis en het fascisme kwamen ook in dit reisverslag aan bod. Een tweetal geef ik hier weer, Michel Friedman uit Frankfurt en Agnes Heller uit Budapest.

Hoe ga je met de geschiedenis om? Misbruikt wordt ze, dat is al een geschiedenis op zich. Denk slechts aan mythevorming om nationaal bewustzijn te vormen.

Bijzonder pervers wordt het als de geschiedenis misbruikt wordt ter legitimatie van begane wandaden door misdaden begaan aan het “eigen volk”. Zie Israël. Vertegenwoordigers van de Hongaarse fascistische partij Jobbik zijn welkom in dat land, critici van de gevoerde politiek niet, zoals onlangs Amerikaanse politici mochten ervaren. Stel je voor dat Israël openlijk zijn verontschuldiging aanbiedt aan het Palestijnse volk voor de bedreven landjepik. Opper je iets in deze geest dan heet je antisemiet te zijn. Toch hanteert Israël hetzelfde mechanisme t.a.v. de Palestijnen als de nazi’s m.b.t. volkeren die ze als minderwaardig kwalificeerden, nog afgezien van de joden.

Volgens deze zienswijze zijn Wilders, Baudet, Hiddema, Bosma of hoe ze verder mogen heten, uitgesproken fascisten. In Nederland hebben we er al een tiental jaren ervaring mee. Treurig is het dat onze media er nauwelijks over reppen en om de hete brij heendraaien. Toch stonden we vooraan bij het toejuichen van de IDF in 1967. Wat waren we Judenfreundlich. Toch liep de deportatie nergens zo gesmeerd als juist hier. Stel je voor, om met deze geschiedenis in het reine te komen, om vluchtelingen op te nemen als equivalent voor de uitgemoorde landgenoten, die toevallig jood waren, dan krijg je nul komma nul reacties. Zeer waarschijnlijk mag Nederland het meest hypocriete land ter wereld genoemd worden.