Open brief aan Dijstelberge
Elk jaar weer wacht ons een nieuwe lente, het leven ontwaakt in al zijn veelvoud en pracht. Het geeft ons het gevoel van eeuwigheid, terwijl we rationeel weten dat dit niet zo is. De opmaat tot het ontwaken van nieuw leven wordt in vele culturen gevierd, bij ons is dat het Carnaval dat komend weekend weer staat te gebeuren. De banden met de ware betekenis van dit feest zijn, zoals zoveel sinds de Tweede Wereldoorlog, bijna volledig doorgeknipt en verworden tot een middel ter verdomming van de massa en verrijking van charlatans. Daarop is onze maatschappij momenteel afgestemd, brood en spelen als bij de Romeinen, met dat verschil dat we nu letterlijk ten onder dreigen te gaan met z’n allen. Een van de beruchtste vrouwen uit de vorige eeuw heeft daartoe de bakens gezet met haar dogma, er is geen samenleving. Daar kun je aan toevoegen, laat alle hoop varen, loop in de pas, anders ben je verloren. Ook deze vrouw orakelde over vrijheid als zovelen voor en na haar. Stel je nu eens voor, Thatcher en Carnaval.
Als er zelfs niet de intentie is om op basis van wederkerigheid, zonder bijbedoelingen en met vertrouwen andere mensen tegemoet te treden, maar steeds beducht te zijn over het eigen hachje, zullen we nooit emanciperen tot werkelijk sociale wezens, die het leven omhelzen.
Met elkaar in contact treden, communiceren, gaat uit van meningsverschillen wat impliceert dat conflicten kunnen oplaaien. Zien we deze als een gelegenheid om er samen beter van te worden, we hebben allen zo onze beperkingen, komen we een stapje verder. Dienen conflicten ter behoud van de status quo, gericht op eigen voordeel en bestendiging van vermeende superioriteit, dan kunnen we het schudden in een wereld die op het punt staat op grond van dominantie en zelfs absolute macht ze naar de vernietiging te voeren. Dan is elke vorm van communicatie ongewenst en wordt deze onmogelijk gemaakt. De basis voor fascisme.
In dit tijdperk van globaal opererende media vallen vele beschouwingen te maken over het nut en de kwaliteit van communicatie die via met name de zogenaamde social-media plaatsvindt, wie ze stuurt en beheerst, en welk doel ze dient. Over de waarheid van de leugen zou je het kunnen hebben, over het blokkeren van communicatie, zodanig zelfs dat slechts gelijkgestemden worden waargenomen, de beperktheid van taal speelt een niet te onderschatten rol en uiteraard de aangewende technische middelen, hoe ze kunnen dienen ter manipulatie bijvoorbeeld. Teveel om op te sommen.
Er zijn echter al een paar aspecten die nadrukkelijk komen bovendrijven, mensenverachting is wel de meest deprimerende. Het is de weg van non-communicatie die fascisten in alle toonaarden bewandelen. Het stadium van het even uitpraten bij een kop koffie hebben we verre achter ons gelaten. Cynisch zou je kunnen stellen, de techniek staat voor niets: fake-news, propaganda, smaad en laster, bedreigingen zijn alom. Het kunstje is in een mum van tijd geflikt.
Hoe kun je je onttrekken aan het moeras dat social-media heet zonder het te negeren? Door het a.h.w. in zijn tegendeel laten verkeren en een spiegel voor te houden aan diegenen die wensen te lasteren, te dreigen en bovenal te bedriegen. Zeer effectief en zeer betrouwbaar dit middel, er is geen beter. Die spiegel moest dus stuk, moest in gruzelementen en dat is ten dele gelukt. De dader ben jij, Ina Dijstelberge en je was reuze in je sas met je wandaad. Met welk recht deed je dat?
Zeer veel tijd is hierdoor voor mij verloren gegaan, tijd die ik had willen besteden om, met als voorbeeld de stad Maastricht, kennis door te geven over ruimtelijke processen. Onontbeerlijk voor wie iets wil begrijpen van politiek-economische en sociale ontwikkelingen. Dit is geen holle frase achteraf, vandaar dat ik je een voorstel doe. Kom samen met je makkers naar Maastricht, dan organiseer ik een trip door Zuid-Limburg. Wat meer inzicht over de materie die ons allen aangaat, maar waar nauwelijks over gesproken wordt en als vanzelfsprekend wordt ervaren, is jullie deel. In ieder geval komen dan zaken aan bod die van een geheel andere orde zijn dan het gekissebis over een hertenkamp en een vliegveld in de polder. Om je blik te verruimen en je inzicht te verdiepen hoef je niet ver van huis. Voorwaarde is slechts de wil om te luisteren en te kijken, zonder vooringenomenheid. Zou dat lukken denk je?
West-Virginia, Trump en steenkool
Hoe dan ook, de tijd is aangebroken om een balans op te maken. Die kan niet afgerond worden zonder een interventie van jou bij Google tot mijner genoegdoening. Ben je bereid tot enigerlei vorm van communicatie? Maak een begin en haal dat blok voor Tibaert weg op Twitter.
Uitgelicht: Edvard Munch – bron
Audio: Feature – hr2 – 16 februari 2020
