Ze zijn er en masse. Fatsoensrakkers, regelneven, betweters met een netjes aangeharkte tuin in een doorzonwoning. Zo ziet onze overheid de bevolking het liefst. Alles op zijn tijd, rekeningen die keurig betaald worden en op kantoor alle formaliteiten vervuld. Vrouwlief met een deeltijdbaan brengt de kindertjes op sport of ballet en ’s avonds wordt gezamenlijk journaal gekeken. Wat kunnen mensen toch slecht zijn en wat hebben we het goed met onszelf getroffen. Zie nu weer die boeren en al die demonstraties. Is er dan geen politie meer?
Het zijn de mensen die actief zijn in een politieke partij en het verenigingsleven. Ze wensen de gang van zaken te bepalen volgens de heersende maatstaven van recht en orde. Uit hun midden vormt zich een aangepaste elite die verantwoordelijkheid zegt te nemen voor ons wel en wee. Daarvoor hebben ze gestudeerd, een netwerkje opgebouwd en steeds in de pas gelopen. Ze voelen zich sociaal en feitelijk zijn het de meest asociale wezens. Alles wat buiten hun beperkt gezichtsveld valt en wat ze niet kunnen vatten, wijzen ze af. Ze noemen zich links, rechts, democraat en ze weten niet wat het is. Van boeken nemen ze slechts kennis om indruk te maken, muziek en theater, dans en beeldende kunst consumeren ze om zich een aureool te verschaffen. Het zijn kortom de doodgravers van een samenleving die levensvreugde uitstraalt, die weet wat werken is, kommer en kwel, die zich echter wil laten commanderen om als slaven in een autootje te mogen rondtoeren en dat vrijheid noemen. De belangrijkste regel in dit land is dan ook, alles is verboden, behalve hetgeen uitdrukkelijk toegestaan is. Raaskallen bijvoorbeeld, want dan wordt stoom afgeblazen en dat zorgt ervoor dat de druk op de ketel afneemt. Dit alles heeft de bevolking totaal verinnerlijkt.
Verwissel het studeren waarop deze burgerlijke elite prat gaat niet met inzicht verwerven op velerlei terrein, zeker ook op technisch vlak, ervaring opdoen. Nee, het is eerder een klaarstoomcursus waarin punten gehaald moeten worden binnen een bepaalde tijd. Scoren en concurrentie worden aldus de maatstaven om voor intellectueel versleten te worden. De brave burgermannetjes en vrouwtjes hangen aan hun lippen en merken niet met welke holle vaten ze van doen hebben domweg omdat allen zich zien als wel opgeleid en beschaafd. Zo houdt het systeem van regelneven zichzelf in stand. Zie de poppenkast in gemeenteraden en in het parlement, uitzonderingen daargelaten. Nogmaals, dit heet democratie. Je zou moeten stellen wie hier binnengaat, Tweede Kamer of stadhuis, laat alle hoop varen.
Ravel – La valse
Orchestre de la Suisse Romande – Ernest Ansermet (Eloquence)
Uitgelichte foto: Alexander Popov – bron
Muziek: Diapason 2018-12
