Vele weblogs verdienen meer aandacht dan ze krijgen. De oorzaak dat dit niet het geval is komt met name door de overstelpende hoeveelheid aan woordenbrij en plaatjes die verschijnen op internet. Probeer dan je weg maar te vinden. Het is a.h.w. het uitvergrootte model van de Free Press, de succesvolle methode made in USA om het volk dom en gedesinformeerd te houden Terwijl de massa denkt dat wel te zijn.
Meestal per toeval ontdek je bijzondere, zoals deze over het onderwijs, boordevol grafieken en cijfers. Het verscheen vanaf 2011 en is kennelijk definitief gestopt in de loop van 2017. Het materiaal blijft te raadplegen en is niet alleen voor insiders meer dan interessant. Twee afleveringen neem ik ongevraagd over, het allereerste en de aflevering waardoor ik dit weblog leerde kennen.
Anonymous
DE STAAT VAN HET ONDERWIJS IN 1799
De eerste “grafiek” is eigenlijk een tabel, maar omdat dit de eerste poging was van de overheid om het onderwijs in kaart te brengen, maak ik direct maar een uitzondering. De tabel geeft per plaats weer welke scholen er waren, hoeveel schoolmeesters en leerlingen er waren, en wat de kosten waren. Ook de opmerkingen van de inspecteurs zijn informatief. De uitgebreide inleiding van Boekholt is erg leuk om te lezen: het moet een enorme inspanning geweest zijn om alle scholen in kaart te brengen!
Uitgegeven door P.Th.F.M. Boekholt
ONDERWIJSDEELNAME PER TYPE IN AFGELOPEN EEUW
In het boek “Gouden jaren” schrijft Annegreet van Bergen hoe ons leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd. Het hoofdstuk over onderwijs begint met de vaststelling dat kinderen vroeger productiemiddel of investeringsgoed waren: tegenwoordig zijn ze primair consumptiegoed. Ouders willen er vooral plezier aan beleven. Met zo’n inleiding over onderwijs lees ik graag door.
Ze schrijft over de Mammoetwet, de Schoolkeuzetest, de Moedermavo en Steeds meer studenten. Met name de schoolkeuzetest zorgde ervoor dat de onderwijskeuze minder sociaal bepaald werd, en ze noemt daar diverse voorbeelden van uit eigen ervaring en uit literatuur. Over de Cito-toets schrijft ze:
“Inmiddels heeft de Cito-toets de functie van de schoolkeuzetoets overgenomen. Vooral voor kinderen uit allochtone milieus is hij nog steeds erg belangrijk. Wanneer er was geluisterd naar zijn juf van de basisschool, was Mano Bouzamour (1991) op het vmbo terechtgekomen. Maar volgens de Cito-toets kon deze zoon van analfabete Marokkaanse ouders naar het vwo. In zijn boek De belofte van Pisa schrijft Bouzamour vooral over zijn wilde jaren, maar hij laat ook zien dat de Cito-toets het bij het rechte eind had: hij slaagde voor zijn atheneumdiploma”.
Vandaag viel mijn oog op deze grafiek, uit een rapport van de NRO, over de onderzoeksprogrammering voor de komende jaren. De grafiek bevestigt het verhaal over de grote veranderingen in het onderwijs in de laatste 50 jaar, maar laat tegelijkertijd zien dat deelname aan het hoogste niveau eigenlijk heel constant is gebleven. Vanaf de invoering van de Mammoetwet is te zien dat een steeds groter percentage naar de havo gaat: het percentage vwo-ers (of wat daarmee vergelijkbaar was) is in al die jaren nauwelijks veranderd.
Onderzoeksprogramma Beleidsgericht Onderwijsonderzoek 2014 – 2016
De auteurs van de Programmaraad schrijven dat de groei van de deelname aan de hogere vormen van voortgezet onderwijs tegelijkertijd een keuze is tegen beroepsgerichte inhouden. Na een opleving na de Tweede Wereldoorlog daalt de deelname aan beroepsgerichte schooltypen (ambachtsschool/lbo/lhno) in het vo gestaag. Ingegeven door de groei van de onderwijsdeelname van opeenvolgende generaties tekent zich een verschuiving af in onderwijsroutes en behaalde onderwijsniveaus.
Het document is bedoeld als basis voor nieuwe onderzoeksvoorstellen, Het bevat zowel een korte terugblik op bestaand onderzoek naar 4 thema’s en suggesties voor onderzoeksthema’s. Zeer interessant.
Uitgelichte foto’s: bron
