Na ons de zondvloed

Dat gezegde wordt niet langer gebezigd in de Eifel en de Ardennen. Zij weten hoe vloed tot zonde wordt. Wie had dat gedacht, dat waarvoor zolang is gewaarschuwd zo dichtbij zou komen? Klimaatverandering, het zou wat. Onzin werd lang in brede kring geloofd omdat ook weermannen vertelden dat het niet bewezen was. Dat dit of dat fenomeen heel gewoontjes eens in de honderd, de duizend jaar voorkomt. Ga allemaal gerust slapen, wij hebben de situatie in de hand, tot de vijand binnenvalt en ons het bed uitspoelt, opa en oma verzuipt, de zuigeling in zijn mandje vrolijk over de wilde baren tuimelt tot hij tenslotte kopje ondergaat…

Inmiddels zouden we moeten weten wat klimaatverandering is, hoe het eruit ziet en toch verandert het niets. De eerste de beste energiecrisis en kolencentrales worden weer opgestookt en verbranden we al het fossiele waarop we de hand kunnen leggen om die lekkere warme broeikasdeken die onze aarde omkapselt nog wat aan te dikken… Hoe dom kun je zijn als intelligent wezen?

Ja maar het gaat niet anders. Zonder energie valt ons plan in duigen, maken bedrijven minder winst, misschien zelfs verlies… Wie uiteindelijk verliest, hufter, is de mensheid. Zij zal je dankbaar zijn voor de extra olie op het vuur terwijl ze verteren in een bosbrand, verzuipen in een waterbom, weggeblazen worden door een orkaan van ongeziene kracht.

Het doet me denken aan het verhaal van de gevangene die wilde neuken. In de cel naast hem bevond zich een willige vrouw. In de tussenwand een gat waar zijn pik doorheen paste, maar op onregelmatige, niet te voorspellen momenten viel de guillotine… Zo gaan wij met het veranderende klimaat om. We weten niet wanneer het ons treft, dus proberen we maar. Wat kan het bommen, we hebben geen keus.

We hebben altijd een keus, elke dag weer. We kunnen kiezen uit legio alternatieven en een ervan is het verbruik van minder energie. Niet alleen korter douchen, de verwarming lager… Wat te denken van onze moordende overconsumptie, spullen van de andere kant van de planeet laten komen, omdat wij ze beslist niet nodig hebben, gadgets die ook nog om de haverklap moeten worden vervangen en niet omdat ze kapot zijn, maar omdat de nieuwste versie ons dwingt, waarom we met de oude niet meer kunnen worden gezien. Heb jij nog…? Man, dat is zo niet woke en dus bestellen we via bol.com, Amazon… en zij halen onze spulletjes tegen een zacht prijsje helemaal uit Azië. Geen probleem, man, het gaat toch…

Inderdaad het gaat…, hoelang nog voor het klimaat je met je nieuwste smartphone rond de oren slaat en je alleen nog heel hard hellup kunt roepen, omdat alle zendmasten zijn omgewaaid?

Dat is de toekomst, niet die van de overwinsten, verkwistend energieverbruik en grenzenloos consumeren en die toekomst is dichterbij dan je denkt.

Wie na 2050 nog het leven heeft zal ervan lusten, neem dat maar van me aan. Zij zullen piepen en smeken, ons vervloeken, al zullen zijzelf evenmin een poot uitsteken voor het te laat is.

Permafrost ontdooit wereldwijd al sinds 2004. Wetenschappers verwachten dat in de komende honderd jaar al het ‘eeuwige’ ijs op aarde is gesmolten met als grootste gevaar de enorme hoeveelheden vrijkomend methaan, een broeikasgas dat 28x meer impact heeft dan kooldioxyde (CO2). Dat betekent een stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde tussen 8 en 15 graden. Het wordt tijd om bang te worden en de nog aanwezige olie niet langer in vuur te dumpen.