New kids on the block

Wat is dat toch? Velen zijn bang voor de toekomst, vooral voor hun nageslacht, maar waarom maken ze het dan nog? Als je kinderen niet in onzekerheid wil zien opgroeien is dit heel eenvoudig te voorkomen. Zorg dat je er geen krijgt!

Het dubbele van de kinderwens en een wereld die op kiepen staat, toont aan dat we niet van kinderen houden. Verwekken is een puur egoïstische daad, of getuigt het van liefde dat je ze in de ravage stuurt die wij hebben aangericht? Ik denk het niet.

Die ravage had al niet mogen gebeuren, maar om er iemand mee op te zadelen die er (nog) niets mee te maken heeft, geen schuld treft, getuigt veeleer van sadisme dan van liefde. Willens en wetens iemand in het verderf storten… en kom niet aan met; het zal zo’n vaart niet lopen. Dan heb je stront in je ogen, oogkleppen voor en ben je geblinddoekt tegelijk. Ontkennen heeft geen zin, al doen mensen niet liever.

De wereld is kapot en wij hebben die kapot gemaakt. Wijzelf en de generaties voor ons. We hebben er allemaal aan meegewerkt dat er voor toekomstige generaties niets overblijft; geen kruimel, geen greintje, alle klimaatafspraken ten spijt. Allemaal veel te weinig en veel te laat. Een sombere visie? Nee, een realistische.

Al in de zeventiger jaren waarschuwden wetenschappers dat als we het zover lieten komen dat de permafrost zou ontdooien, dit het eind van de mensheid betekende en laat me je iets verklappen: Dit is al vanaf 2004 aan de gang. Mensen met oogkleppen op en oordopjes in zullen dit wellicht niet weten. Anders begrijp ik niet waarom er nog steeds zoveel kinderen worden geboren. Je stuurt ze regelrecht naar de hel. Enkele reis, wel te verstaan. Een retourtje is er niet bij.

Permafrost houdt met name tonnen methaan vast, een broeikasgas dat achtentwintig maal meer impact heeft dan CO2. Dat komt vrij, jaar na jaar, in steeds grotere hoeveelheden en hoopt zich op in de stratosfeer, waar het samen met het al aanwezige kooldioxyde een heerlijke warme deken vormt die de temperatuur op aarde steeds sneller doet stijgen.

Dit proces is onomkeerbaar. Het voedt zichzelf. Wetenschappers hebben berekend, dat wat wij ook doen, de aarde over honderd jaar vrij van permafrost zal zijn. Elke gletsjer gesmolten, geen polen meer en de arctische toendra’s een groot zompig moeras waaruit stinkende broeikasgassen opstijgen die zich gemoedelijk rond onze aarde nestelen.

En wat betekent dat? Een temperatuurstijging tussen acht en vijftien graden. De mens kan zich niet zo snel aanpassen om dat te overleven.

We zitten nu rond anderhalve graad en de catastrofes die daarmee gepaard gaan zijn haast niet te overzien. De impact op mens en milieu wordt elk jaar groter en kost kapitalen die eigenlijk al niet meer zijn op te brengen. Denk aan het tienvoudige en probeer je een voorstelling te vormen van hoe de toekomst eruit zal zien. Plat gebrande bossen, windsnelheden van plus vijfhonderd kilometer per uur, stijging van de zeespiegel tot tachtig meter, hevige regenval die bewoonde dalen en laag gelegen gebieden in kolkende monsterstromen zal veranderen, droogtes die onze watervoorraden zullen uitputten, voedselschaarste… Stuur je je kind naar zulk een oord met vakantie?

Een hele eeuw, dat duurt nog even, zul je denken, maar het is niet zo dat het zich pas dan manifesteert. Het is al bezig en zal jaar na jaar versnellen. Tegen 2050, en dat is over nog geen dertig jaar, is de aarde zo onleefbaar geworden, dat de dan levende mensen, maar ook dieren en planten, zich met de grootste moeite staande kunnen houden. Dorpen en steden zullen in steeds grotere getale worden weggevaagd, voedselprijzen zullen tot exorbitante hoogte stijgen, vluchtelingen zullen van over de hele wereld verstrooid raken. Er zullen onlusten uitbreken op een schaal die de mensheid nog niet heeft gekend; gevechten om voedsel en water, om het naakte bestaan. Temperaturen zullen oplopen tot boven vijftig, misschien wel zestig graden. Toekomstige generaties zullen verzuipen in niet te beheersen modderstromen. Aardbevingen zullen in kracht en aantal toenemen en hetzelfde geldt voor vulkanische activiteit…

Een heerlijk vooruitzicht. Ik denk dat ik nog maar een beschuit met muisjes ga eten…