Gianni Berengo Gardin: Alto-Adige, Italia (1967)
Mer wèt geer wèl, men beste kinder
Dat in Mestreech sjoen meidskes zien!
Wee admireert neet hun blouw ouge
Hun sniewit vèlke wie satien!
Wee is hun knappe liefgestalte
Hun frisse kuntsjes neet bekind!
Ich b’laof uch dat geer wiet zult reize
Ie dat ger al wat beters vindt!
Jao, die Mestreechter meidskes, wat zien ze sjoen en leef…
Naschrift.
Mijn exemplaar van “De Persessie vaan Sjerrepenheuvel” was ik al langere tijd kwijt. Uitgeleend, nooit meer terug gezien. Het was een uitgave, een hertaling noemde hij het, van Hans Derks uit 1964. Bij het verschijnen verscheen een alleraardigste recensie in De Telegraaf, waarvan ik een knipsel gedateerd 9 september 1964 aantrof in een onlangs aangeschaft antiquarisch exemplaar.
35 jaar later verscheen in de serie Maaslandse Monografieën een studie van Lou Spronck dat zonder twijfel als standaardwerk over dit roemruchte gedicht kan gelden: “Theodoor Weustenraad (1805-1849) en de ‘Percessie van Scherpenheuvel’. In Het Limburgs Dagblad viel indertijd van zijn hand een biografie over de auteur te lezen.
Bron:
Theodoor Weustenraad – “De Persessie vaan Scherpenheuvel” (hertaling Hans Derks – 1964)
idem (uitgave Lou Spronck – 2009)
Uitgelichte foto: bron – Ingevoegde foto’s: Stem des Volks
