Anna Karina – Une femme est une femme (Jean-Luc Godard, 1961)
Reconstructie april 2017 en terug gedateerd
Nadenken is te moeilijk, nog moeilijker je verplaatsen in de beweegredenen van mensen die iets te zeggen hebben, iets proberen duidelijk te maken. Het valt dagelijks te constateren op internet. Het is volstrekt nutteloos te reageren op mensen die een vastomlijnd wereldbeeld hebben, onafhankelijk van opleiding of vermeende intelligentie. Ze wensen in het algemeen niet te communiceren, ze wensen te oordelen en te veroordelen. Gevolg, alles wordt uit z’n verband gerukt en misbruikt om het eigen gelijk te bevestigen.
Leven en laten leven, september 2010, kinderen…
Hairy pussy. Geschoren zou wel kunnen? Is dit satire, “we do not like this”, of is deze vrouw werkelijk achterlijk? Porn blogs…
Bevuilen, smurrie en drek verspreiden, het stinkt zo lekker. Onderwijl voel je jezelf degene die netjes is, zo lief en o zo goed en waarschuwt waar gevaar dreigt, wie niet deugt. Dan mag je je alles permitteren, dan wordt je ondersteund, dan geniet je bijval, van Wilders tot al die minkukels op internet toe. Het sompige, stinkende, werkelijke moeras, dat van fascisme is bij hen nooit ver weg, daar moet je ingetrokken worden om met z’n allen ten onder te gaan.
Een screenshot van een bericht uit mijn vorige weblog, waarop al deze smeerlapperij te zien viel als Menetekel voor het fascisme moest en zou verdwijnen.
De auteur van dergelijke tweets? Jacqueline Wouters, Sjaakie, geliefkoosd door de man van Kutje13.
Screenshots april 2013.
Uitgelicht gif: Anna Karina – bron
