jur kuipers
Euthanasie is nog steeds een moeilijk gespreksthema in Nederland.
Mijn moeder werkt als vrijwilliger in een verpleeghuis. Zodoende dat ik een keer op de gesloten afdeling kwam waar zwaar dementen zitten te kwijlen en ronddolen – vaak in zichzelf.
Sommigen worden agressief en slaan om zich heen of gaan bijten…
Oude mensen… Meest vrouwen (…vrouwen worden nu eenmaal ouder dan de meeste mannen).
Mensonwaardig.
Veel “lichtere dementen” kunnen het nog redelijk naar de zin hebben.
Mijn vader zong liedjes met zulke dementen in dat verpleeghuis…
Liedjes zingen is iets wat bij dementen toch een sprankeling weet op te wekken heb ik gezien.
Nu mijn vader is overleden is dit voorbij.
Niemand die dat initiatief van hem heeft overgenomen.
Ik zou niet zo willen worden.
Een belediging voor de persoon die ik nu ben om zo af te takelen.
Maar goed… dat is voor mij persoonlijk… mijn gevoel over hoe ik denk over mijn bestaan.
Ik begrijp niet waarom iemand niet het recht heeft om eruit te stappen als blijkt dat dit je voorland is.
Jammer genoeg is euthanasie in Nederland nog steeds slecht geregeld.
Natuurlijk zie ik obstakels… Er kunnen familieleden zijn die vinden dat – vanwege (bijvoorbeeld) de erfenis – het wel mooi genoeg is geweest en opaatje willen laten inslapen…
Maar wat als iemand een duidelijke wilsbeschikking heeft laten opstellen?
Persoonlijk vind ik dat Siep (lees het betreffende artikel in Trouw) er voor zichzelf goed aan gedaan heeft eruit te stappen.
Opmerkingen als “lijden hoort ook bij het leven” kan ik niks mee, – als iemand dit van zichzelf vindt ok…
…maar je om die reden bemoeien met het zelfgekozen einde van mensen die geen uitzicht meer hebben op een – voor hunzelf – menswaardig bestaan?
Trouw, een Christelijke krant die ik, desondanks, af en toe graag lees.
Zo kwam ik dus op bijgaand artikel terecht.
Religie (in politiek) vormt wat betreft goede euthanasie-regelgeving nog steeds een groot obstakel.
Niet alle Christenen zijn van de pot gerukt. Ik heb kennissen en vrienden die gelovig zijn, dus waar heb ik het over…
Ook tijden veranderen…
Lees bijvoorbeeld de uiteenlopende commentaren onder betreffend stuk op de website (door op de link te klikken).
Gelukkig kwam voor Siep het zelfgekozen einde.
Het is dus mogelijk.
De finale van een zelfgekozen dood
Ruim een jaar knokte de dementerende Siep Pietersma (79) om te mogen sterven. Zaterdag 9 november kreeg hij een dodelijk drankje van een arts van de Levenseindekliniek. Verslag tot het laatste moment.
Uitgelichte foto: bron
