De laatste Vrije Geluiden met uitzicht op Maastricht
Velen zijn de mening toegedaan dat op internet de feiten en de waarheid voor het oprapen liggen. Het tegendeel is waar, zonder voorkennis, zonder inzicht, zonder een beetje denkvermogen kom je niet ver. Van alle kanten word je overstelpt met desinformatie en pure propaganda. Het is de vrije markt bij uitstek gebleken, iedereen kan er zijn boodschap kwijt en hoeft zich nauwelijks te verantwoorden. De enige kwaliteit die je nodig hebt is je gehoor weten te verschaffen. Een aansprekende titel voor je site is dan ook een eerste vereiste, program bijna. De goedgelovige gemeenschap meldt zich wel aan.
Door een tweet werd ik geattendeerd op het relaas van Jeroen van den Heuvel, een keurige man, laat ik dat vooropstellen. Hij is als (ex?) SP’er zeer begaan met ons wel en wee. Hij is de oprichter van de site Krapuul. Zijn kritieken snijden hout, zijn woordkeuze is afgewogen. Hij werkt keihard. “Op mijn naam alleen al staan 5350 artikelen.” In vijf jaar tijds. Praktisch drie gemiddeld per dag, als ik goed geteld heb. Wie doet het hem na? Vergeet de research niet, zijn presentatie op andere media, dit alles naast een vaste baan. Jeroen is een ware filantroop, want hij doet het allemaal gratis, dat mag ook wel eens onderstreept worden. Een lichtend voorbeeld voor ons allen lijkt.
Jeroen wordt geadoreerd door zijn vaste medewerkers, Ina en De Geest voorop. Een ware lakei heeft hij aan André, die erover waakt dat alles keurig en zedelijk blijft op de site. Geen onoorbare plaatjes kom je tegen op Krapuul, bloot is er taboe. Die houding is er helemaal ingeslopen op Krapuul, zich blootgeven zullen ze nooit doen. De vraag is vervolgens, waartoe dient Krapuul? Daar kom je niet achter. Het is typisch een van de vele manco’s waar de meeste sites met een min of meer politieke en ideologische lading aan lijden. Ze speciaal Krapuul aanrekenen lijkt me dan ook spijkers op laag water zoeken.
De ander ontbloten, tonen hoe verworden onze politieke kaste is en in hun gevolg het journaille, lijkt me de primaire taak die Jeroen van den Heuvel zich gesteld heeft. De vraag is bereikt hij wel wie hij bereiken moet, wie geïnformeerd wil of moet worden? Hij hecht aan betrouwbaarheid: “We vragen feiten, en we vragen een bron.”, lees ik vervolgens in zijn bericht van 14 oktober, waarin hij bijna smeekt om te reageren. Vergeet niet, Jeroen voert een strijd en dan probeert men hem weg te vagen. De boodschapper moet het ontgelden, nietwaar?
“Dankzij de hooivorkbrigades van Lodewijk Asscher moeten wij tegenwoordig karrenvrachten met goud geld aan een peperdure supergespecialiseerde en zeer bijzondere hosting provider betalen, omdat wij anders van het internet worden WEGGEVAAGD, en voor eeuwig het zwijgen krijgen opgelegd. En het is op deze met goud geplaveide webpaginaatjes dat ik ruimte moet laten voor mensen die mij willen schofferen en lastig vallen. En als ik dat niet doe heet dat zogenaamd “censuur”.”
Serieus, waar doet me dit alles aan denken? Jeroen heeft een trouwe medewerkster vanaf het eerste uur, die alles van auteursrecht afweet. De enige vrouw ten burele, voor zover ik weet, en een ware feministe, beweert ze. Toen haar de waarheid een beetje te na kwam greep ze ogenblikkelijk in. Haar naam zal ik niet noemen, anders moet ze haar telraam weer te voorschijn halen. Wel dit. Wat is die Jeroen van den Heuvel een geweldige hypocriet. Hij weet van de hoed en de rand. En wat doet de man? Censuur plegen, geen zogenaamde, maar tastbare. De toegang tot zijn site blokkeerde hij me al eens en vervolgens dit: Joris Demmink met een Krapuul linkje… En meer, veel meer. In goed Hollands, een hufter.
Dan is er nog de tweet waardoor ik dat stuk van Jeroen van den Heuvel te zien kreeg: “Krapuul kotst reageerders uit“… Ik ken die bewuste vrouw voornamelijk door haar besognes met Sjaakie, Sjaakie een geliefd reageerder bij Krapuul, waar ze een beschermde status genoot. Op die tweet zal ik maar niet verder ingaan, haar voetbalclubje heeft vandaag alweer een smadelijke nederlaag geleden, dat moet ze nog verwerken, vermoed ik zo. Het clubje overigens waar ook de genegenheid van Wilders groot voor is. Deze SP dame behoort helaas tot de grote groep mensen die eerder geloven wat hen gezegd wordt, dan dat ze feiten voor zich laten spreken en zelf conclusies trekken. Vrije Geluiden zijn deze mensen vreemd, ze zijn er afkerig van.
Nog wat. Hoe zou het met de Spaanstalige editie van Krapuul gesteld zijn? Daarvoor had ook al een feministe haar diensten aangeboden. Een vrouw met grote kennis over Spanje en zijn cultuur, denk maar aan Lorca, maar bovenal over het fascisme. Zelf leest ze die site niet meer meldde ze overigens.
Terloops moet ik nu denken aan “Le fantôme de la liberté”, een film van een landgenoot en vriend van Lorca, die toont dat vrijheid domweg niet bestaat. Vrije geluiden, laat me niet lachen, het is een grote zwendel. Buñuel begreep dat als een van de weinigen. Een langer fragment om een beetje recht te doen aan deze film.
Uitgelicht: bron VPRO
