Het doodrijden van kinderen…

Paul Trevor: Liverpool (1975)




Hoeveel kinderen zijn al geslachtofferd in het verkeer, kindermoord… Dan heet het echter een ongeluk. Gelukkig zijn inmiddels de straten en wegen praktisch geheel vrij van kinderen, dankzij het autootje.

Die kinderen worden opgeofferd op het altaar dat vooruitgang heet, in de dagelijkse oorlog die verkeer heet. Met elkaar verkeren dus, in de omgangstaal die ons voortdurend bedriegt. Als één object symbool kan staan voor onze asociale samenleving onder kapitalistische voorwaarden is het wel dat autootje, de heilige koe. Verkeren, met elkaar verkeren, bent u dwaas? Blij dat u rijdt? 

Wie herinnert zich nog het blad Arts en Auto? Misschien wel de meest perverse titel voor een blad. Bestaat het nog? Ja, ik herinner me nog het slagschip van de huisarts van m’n grootouders waarmee hij bij arme mensen op visite ging enkele jaren na de oorlog. Deze arts eindigde als controlerend geneesheer bij de gemeente. Controleren hield voor hem in het afgeven van een verklaring dat je weer aan het werk kon, doodziek of niet. 

Wel goed dat er nu liefhebbende omaatjes zijn die overal met hun kleinkinderen naar toe toeren. Gek, dat was vroeger niet nodig, we liepen naar de speeltuin, speelden op straat, trapten een balletje op een braakliggend veld, fietsten naar het zwembad of naar de Maas, wat niet mocht,  en zwierven eindeloos door de stad en over Sint Pieter. Als dat nu zou gebeuren overleefden die kinderen het niet. Nee, nu zijn oma’s in de weer met een autootje. Zo zorgen ze wel dat de economie gaande blijft, want dat wisten we decennia geleden ook al, stilstand is achteruitgang. 

Het is de westerse civilisatie die alles wat leeft uiteindelijk zal vernietigen. Ondertussen amuseren we ons best, palaveren we over files, parkeertarieven en -plaatsen, de benzineaccijns, want die zijn alles bepalend geworden bij onze wijze van leven, nou ja vegeteren. Daarvoor moeten we aan de slag, want niet brood moet op de plank, maar het mobieltje moet in beweging gehouden worden. Dat is het beeld dat kinderen voorgeschoteld krijgen, ze weten niet meer beter en met 18 krijgen ze hun initiatierite in de vorm van een rijbewijs. Wat leven zou kunnen betekenen hebben ze dan al afgeleerd. 

Ook mijn broertje is doodgereden. Je druk maken over incidenten, hoe afschuwelijk ook, leidt de blik af van wat er werkelijk gaande is en waaraan je medeplichtig wordt gemaakt als je het egoïsme laat prevaleren. Kinderen opofferen in wat wij verkeer plegen te noemen is een schande. Dan zwijg ik nog over de fatale gevolgen voor kinderen in landen waar onze bodemschatten als olie vandaan komen. Je hoeft aan dat verkeersspel niet deel te nemen, zeker in Nederland niet. Overweeg eens wat minder ruimte voor jezelf op te eisen, dat zou al heel wat helpen.


En die lieve oma van die tweet hierboven? Die is, vrees ik, niet meer te helpen. Wat ik in dit verband verontrustend vind is dat ze haar zegenrijk werk ongestoord kan voortzetten, ze op haar woord geloofd wordt net als de grote leider van het Bataafs fascisme. Alleen al met als voorbeeld deze vrouw valt duidelijk te maken wat een “bullshit” verkondigd wordt op Twitter en via weblogs. De scribenten slagen er wel stuk voor stuk prima in hun onwelgevallige informatie te negeren. Maar o, wat hebben ze een grote mond en wat zijn ze zelfvoldaan. Exact als deze oma en Wilders.
 




Uitgelichte foto: Paul Trevor – bron
Cartoon: Opland – VN 1978

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.