Vijf jaar geleden deed ik aangifte vanwege smaad, laster en doodsbedreigingen.
Vier jaar geleden deed ik wederom aangifte vanwege smaad, laster en doodsbedreigingen.
In het tweede geval heeft de rechter een half jaar geleden vonnis geveld. De dader gaat tot op heden onverstoorbaar verder.
Drie jaar geleden verdwenen mijn spullen met veel bewijslast van internet door toedoen van mensen die volledig op de hoogte waren van wat er richting Tibaert plaatsvond maar de kant kozen van de onverlaten en hun smaad en laster linea recta overnamen. Voor mij werd het een leerproces in wat polderfascisme vermag, van rechts en van links.
Pijn en verdriet doet het ons te zien wat mensen elkaar aan kunnen doen.
Verschrikkelijk vinden wij het dat egoïsme en eigenbelang hoogtij vieren.
Het is tijd om tot een afronding te komen. In De Groene zag ik zojuist de kop: “Links lullen en rechts zakken vullen”. Want ook dat speelt bij het proces Tibaert de afgelopen jaren een rol. Het duidelijkst via pogingen om mij via valse aangiftes tot de bedelstaf te brengen. Wie haalt zulks in zijn hoofd en wie ondersteunt dergelijke waanzin? Dit laatste doet uitdrukkelijk een vrouw, die zegt tot de laatste snik te strijden voor rechtvaardigheid, tezamen met haar collega bij een zich noemende “linkse” site. Nederland anno 2016.
Hij durft toch niet naar de rechter te stappen, hoor ik uit hun kring en, ik moet maar eens aan crowdfunding gaan doen om een proces tegen Tibaert op te starten. Hun vermoedelijke informant over de persoon achter Tibaert had dat al eens eerder geroepen. U merkt het, de ondernemingsgeest is bij dergelijke mensen nooit ver weg. Geld als drijfveer onder het mom van rechtvaardigheid. Links anno 2016.
Terugblikkend verbaast het me toch wel dat ik zo rustig heb kunnen blijven. Vermoedelijk was dat iemand in een neteligere en kwetsbaardere situatie niet gelukt. Ik geniet van mijn ouwe dag, wetende dat het elk ogenblik gedaan kan zijn. De drijfveer achter m’n activiteiten is die van een opa die nog graag wat wil doorgeven aan z’n nageslacht. Dan is het wel bijzonder sneu dat je afgestraft wordt als je anderen een dienst wilt bewijzen en zoveel tijd moet verdoen met regelrechte minkukels en onverlaten. De mij toegebrachte schade is voor hen zeker onbetaalbaar.
Voor de buitenwacht is het dan weer wel leerzaam om te laten zien waar mensen toe in staat zijn, met al hun hypocrisie, het wijzen met het vingertje, door geen enkele twijfel geplaagd, overduidelijke feiten negerend. In de politieke arena is het niet anders. Eerlijkheid en openheid worden ook daar meteen afgestraft.
Nog even dit. De laatste tijd heb ik weinig tijd. Die gebruik ik om dit weblog te complementeren met oude stukjes, veelal bijdragen aan het vroegere NRC forum. Het geheel levert dan een beetje een idee op hoe ik tegen de wereld aankijk als achtergrond tegen wat later op Twitter plaatsvond. Zoek Obama als trefwoord maar eens op. We konden het allang weten, toch zijn er nog steeds mensen die met die man dwepen, in z’n mooie retoriek trappen. Echt, in het groot of in het klein, het is allemaal van hetzelfde laken een pak.
Update februari 2018
