Otto Dix: Droom van de sadist (1913)
Wie rept er in dit land over aanranden? Wie zijn de werkelijke aanranders?
Niet verrassend toch? Fascisten hebben slechts een maatschappelijke orde voor ogen met dito normen en waarden. Alles wat het beeld dat zij uitdragen bezoedelt, zeker het boegbeeld, is verwerpelijk, mag niet geuit worden, dient het zwijgen opgelegd te worden. Logisch toch? Zeg niet dat fascisten er geen logica op na houden, dat is een grote misvatting die ons zuur kan opbreken. De metaforen die ze gebruiken laten niets aan de verbeelding over, ze zijn rechttoe rechtaan. Testosteronbommen, aanranden, gelukszoekers, staatsomroep. Wie de daders zijn valt dan niet meer moeilijk te raden. Vluchtelingen, moslims, journalisten. Zij zijn de criminelen die aanranden, die vervolging te duchten hebben. Stel u voor als fascisten het voor het zeggen zouden krijgen, wat er dan van de samenleving, een samenleving van rijk en arm, dom en slim, ver weg of dichtbij geboren, overblijft.
Na 1989 werd veel mogelijk onder het mom van vrijheid, de fascisten konden ongestoord uit hun holen gekropen komen, niets werd hun in de weg gelegd, eerder het tegendeel was het geval. In enkele decennia tijds bepalen zij het discours, niet alleen in Europa. De werkelijke profiteurs hoef ik niet te noemen, die konden voortbouwen op het voorwerk van het span Thatcher-Reagan. In hun zegenrijke regeringsperiode werd ook de grondsteen gelegd voor een Europese Unie, die puur gericht zou zijn op het kapitalistisch ideaal, zonder sociaal mededogen en een culturele agenda, maar met de Engelsen, die een sociaal gericht Europa wisten te verhinderen. Dankzij die vermaledijde Britten werd aldus een klimaat geschapen waarin fascisme kon gedijen.
Met deze erfenis en die van na de WOII zitten we nu opgescheept. Mocht toen niet meer over het wezen van fascisme gesproken worden, niet benoemd worden wat fascistisch was, recent werd ontkend dat het ideologisch en concreet weer in volle glorie onder ons is. Tragisch is dat wederom, net als voor de beide wereldoorlogen links een zware hypotheek op zich geladen heeft, misschien wel het best verwoord door Den Uyl: “Ook de kleine man heeft recht op een auto”. Voor wie de draagwijdte niet begrijpt raad ik aan zich eens te verdiepen in stedelijke ontwikkelingen, stad-land tegenstelling, de geschiedenis van het industrieel kapitalisme tot heden toe en de rol van de staat in die processen.
Fascisten wensen niet dat over dergelijke zaken nagedacht wordt. De orde is zo en daarmee basta. Hun beeld van de huidige realiteit is een idealistische, soort bij soort en wie het niet met “ons” eens is hoort hier niet thuis. Een werkelijk debat over relevante zaken zoals de klimatologische veranderingen gaan ze uit de weg. Er rust een taboe op kennisname van feitelijke informatie. Dit is misschien wel het meest verontrustende, fascisten hoeven er nauwelijks moeite voor te doen om mensen in hun wanen te sterken, bijna het hele politieke speelveld wordt aan hen overgelaten en elke dag weer kun je constateren dat ze een stapje verder gaan om die door hen gewenste orde volledig gestalte te geven.
Wie laten dat toe? Op de eerste plaats wel degenen die fascistische methodes en zegswijzen overnemen voor de “goede zaak”, immers ze beweren een hart voor de verworpenen der aarde te hebben. De uitkomst van hun handelen staat bij voorbaat vast, want het spel wordt gespeeld volgens fascistische spelregels, beter is te spreken over een fascistisch dictaat. Het valt dagelijks te aanschouwen via de media. Zij en zij alleen zijn debet dat we als samenleving steeds verder afglijden naar een toestand gebaseerd op wantrouwen, op het provoceren van geweld, van de roep om de sterke man.
Uit mijn ervaring van de laatste jaren op internet puttend kan ik zeer krasse voorbeelden geven van mensen die fascisme in rein natuur willen verdonkeremanen en zeggen te strijden tegen Wilders cs. Ook zij hanteren termen als aanranden als het niet in hun straatje past. Ook zij wensen geen dialoog en stappen naar de politie om aangifte te doen, ook zij eisen het speelveld voor zich op en wensen niet gestoord te worden in hun dadendrang of geriefelijke leventje. Ik beschouw ze als de nuttige klerken voor het streven naar de fascistische heilstaat.
Moet ik nog namen noemen? Eentje dan maar, omdat onder haar verantwoordelijkheid een site in de lucht gehouden wordt en ze de mijne heeft doen verdwijnen. Je kunt de bewuste persoon terecht beschouwen als een fascist van het zuiverste water. Fascisten weten namelijk exact wanneer hun kans gekomen is, voor het overige houden ze de kaken stijf op elkaar. Ze weten ook zeer precies wie wat voorstelt en wie niet, wie waard is te leven en wie niet. Haar collega wist o.a. te melden dat ik een aanrander was en pooier, een antisemiet en actief voor de AIVD. Juist ja, fascisten weten het, hoeven zich niet te verantwoorden en roepen wel iedereen ter verantwoording.
Een goede raad, laat u niet van de wijs brengen door etiketten die ze zichzelf opplakken, vrijheid, anarchisme, democratie, begaan met het milieu. Let op hun daden, maar bovenal hoe ze anderen van dienst zijn, tot steun. Niet dus, wel dikke dossiers.
En verder…
Afbeelding: bron
Een gedachte over “Aanranden en aanranders”