Madelon Vriesendorp: Delirious New York
Dit bedenk ik nu ter plekke, architecten leren niet met hun oren te zien, de gevolgen ondervinden we dagelijks. Een voor mij berucht voorbeeld is Rem Koolhaas, iemand die het streven van Le Corbusier en Albert Speer in zich lijkt te verenigen. Zijn vormgeving baseert in eerste instantie op het scheppen van leegte. En hoe klinkt deze? Zijn Delirious New York beperkt zich overigens slechts tot Manhattan.
Componisten hebben oren aan hun hoofd en kunnen met klank spelen, ze hebben weet van de relatie geluid-ruimte. Vandaar dat het boeiend en relevant is wat zij te zeggen hebben over hetgeen we waarnemen in de openbare ruimte en hoe ze dat materiaal vervolgens verwerken tot een compositie. Van de weeromstuit leren we scherper waarnemen en luisteren.
De Duitse omroep WDR heeft in het verleden aan o.a. componisten een opdracht gegeven om hun stad als klankbeeld weer te geven. Daaronder uiteraard de Fransman Pierre Henry voor de stad Parijs en Richard Kostelanetz voor New York. Zijn New York City kunt u hier beluisteren.
Als toegift op die programma’s onder de titel New York laat ik nu nog een BBC radiodocumentaire uit 1982 horen over Harlem.
Harlem 1982
Uitgelicht: boekomslag Madelon Vriesendorp
Een gedachte over “Delirious New York”