Enkele weken geleden publiceerde de schrijfster van de Harry Potter saga (boeken die ik overigens nooit gelezen heb) een bewogen essay over gender kwesties: J.K. Rowling Writes about Her Reasons for Speaking out on Sex and Gender Issues. Inmiddels is er ook een Nederlandse vertaling van voorhanden en laat daaruit enkele citaten zien, dan begrijpt iedereen dat dergelijke kwesties niet slechts een kleine minderheid betreffen, waarvan al gauw genoeg gezegd wordt, is dat alles bij alle ellende in de wereld? Ik denk dat het zelfs andersom is, ze lijken me symptomatisch voor de gewelddadige, masculine wereld waarin we leven.
Bij de vertaling stond een prent van Gerd Altmann, die ik overneem, met de begrippen, vragen, die zich elke journalist hoort te stellen. Misschien zouden ze verplichtend moeten opgelegd worden aan al diegenen die zich publiekelijk uiten onder het mom van “vrijheid van meningsuiting” alvorens ze uitspraken doen die onder deze voorwaarden geen stand houden.
De citaten zijn bewust selectief uit het geheel geplukt om te animeren het hele essay te lezen.
J.K. Rowling
We leven nu in de meest vrouwonvriendelijke periode die ik heb meegemaakt. In de jaren 80 stelde ik me voor dat mijn toekomstige dochters, mocht ik die krijgen, het veel beter zouden hebben dan ooit, maar tussen het verzet tegen feminisme en een porno-verzadigde online cultuur, geloof ik dat het voor meisjes aanzienlijk erger is geworden. Nooit heb ik vrouwen zo gedenigreerd en ontmenselijkt gezien zoals dat nu gebeurt.
(…)
Toen ik las over de theorie van genderidentiteit, herinner ik me hoe ik me mentaal geslachtsloos voelde in mijn jeugd. Ik herinner me Colette’s beschrijving van zichzelf als een ‘mentale hermafrodiet’ en de woorden van Simone de Beauvoir: ‘Het is volkomen natuurlijk dat de toekomstige vrouw zich verontwaardigd voelt over de beperkingen die haar door haar geslacht worden opgelegd. De echte vraag is niet waarom ze ze moet afwijzen: het probleem is eerder te begrijpen waarom ze ze accepteert. ‘
(…)
Maar, zoals veel vrouwen voor mij hebben gezegd, is ‘vrouw’ geen kostuum. ‘Vrouw’ is geen idee in het hoofd van een man. ‘Vrouw’ is geen roze brein, een voorliefde voor Jimmy Choos of een van de andere seksistische ideeën die nu op de een of andere manier als progressief wordt aangeprezen. Bovendien treft de ‘inclusieve’ taal die vrouwen ‘menstrueerders’ en ‘mensen met vulva’s’ noemt, veel vrouwen als ontmenselijking en vernederend. Ik begrijp waarom trans-activisten deze taal als gepast en vriendelijk beschouwen, maar voor degenen onder ons die vernederende beledigingen naar hun hoofd geslingerd hebben gekregen door gewelddadige mannen, is het niet neutraal, het is vijandig en vervreemdend.
(…)
Het laatste wat ik wil zeggen is dit. Ik heb dit essay niet geschreven in de hoop dat iemand een viool voor me tevoorschijn haalt, zelfs geen piepkleine. Ik heb buitengewoon veel geluk; Ik ben een overlevende, zeker geen slachtoffer. Ik heb alleen mijn verleden genoemd omdat ik, net als elk ander mens op deze planeet, een complex achtergrondverhaal heb dat mijn angsten, mijn interesses en mijn meningen vormt. Ik vergeet die innerlijke complexiteit nooit wanneer ik een fictief personage creëer en ik vergeet het zeker nooit als het gaat om transgenders.
Het enige wat ik vraag – het enige wat ik wil – is dat een vergelijkbare empathie, een vergelijkbaar begrip wordt getoond aan de vele miljoenen vrouwen wier enige misdaad is dat ze willen dat hun zorgen worden gehoord zonder bedreiging en geweld.
Vertaling: Caroline Franssen – JK Rowling geeft antwoord: haar redenen om zich uit te spreken over sekse- en genderkwesties – 16-6-2020.
DIE ÖSTERREICHISCHEN SALONISTEN
Uitgelichte foto: bron
