Henri Landier: Le clown de Maastricht (2020)
Een clown heeft lak aan conventies, steekt de draak met hypocrisie en prikt genadeloos het gedrag van gezagsdragers en autoriteiten door. Hij (of zij) geniet het voorrecht onaantastbaar te zijn en mag zijn ongeloof spuien over de menselijke domheid.
Is Chris Marker een clown of toont hij slechts de hulpeloosheid en hopeloosheid van onze civilisatie?.
Chris Marker – Chats perchés – 2004
Wenden we nu de blik naar het Oosten, naar Rusland.
Sergey Dvortsevoy – In the dark – 2004
Victor Kossakovski – Tish! – 2003
En naar het Verre Oosten…
Alexandre Sokourov – Ein Leben in Demut – 1997
Terug naar de garant voor onze vrijheid en beschaving…
Philippe Borrel – Not in Our Name – 2006
De grote geesten die boven ons geplaatst zijn dankzij vrije verkiezingen handelen in naam van het volk. Dit is wat men het volk wil doen geloven. Echter, waar stemt een volk voor, toch niet om te moorden en te plunderen in haar naam? Toch is dat eerder regel dan uitzondering.
De huidige pandemie, een gevolg van de in alle vrijheid opgedrongen way of life, leert dat we op een heilloze weg zijn aanbeland, waarvan geen terugkeer meer mogelijk schijnt.
Als je zulks stelt ben je dan een clown of een Cassandra?
Uitgelicht: bron
