Het vege lijf

Het vege lijf had het er moeilijk mee. Om zich te redden, bedoel ik. Altijd in de weer met die ene taak. Hoe ontkom ik nu weer? Lastig hoor, om vege lijf te zijn.

Je mag overal opdraven. Als een schrijver het niet meer weet, haalt hij het vege lijf van stal, maar ook in andere situaties; oorlog, bijvoorbeeld, wordt het er te pas en te onpas bijgehaald.

Had het maar geen vege lijf moeten worden, denk je en daarin heb je gelijk. Eigen schuld, dikke bult!. Maar toch, je zou het maar zijn…

Laatst kwam ik er eentje tegen; een heel veeg lijf. Het liep snel bij me vandaan, al had ik niets kwaads in zin, maar zo is het vege lijf, altijd bang, steeds op zijn hoede en op de vlucht, behept om zichzelf te redden en dat lukt ook nog altijd, anders is het geen veeg maar een dood lijf, een lijk dus.

Een van zijn eigenschappen is dat het altijd op zijn pootjes terecht komt, net de dans ontspringt, wat betekent dat het een goede danser moet zijn, maar dat zal best met al die pootjes. Ik bedoel maar; het heeft veel voor op alle anderen. Je hoeft het in een danscompetitie niet tegen hem op te nemen. Je maakt geen enkele kans. Zoals het ontspringt sleept het alle prijzen in de wacht.

Niet dat ik het hem niet gun. Het heeft al genoeg aan zijn hoofd, dus laat hem alsjeblieft waar hij in uitblinkt. Dat gun ik hem van ganser harte.

Het lijf dat ik tegenkwam ontweek mij soepel, zodra het mij gewaar werd danste het lenig aan de kant, terwijl het me angstvallig in de gaten hield, beducht dat ik toch wat van zinnes was dat hem kon schaden of bedreigen. Ik probeerde hem gerust te stellen, maar daar trapte het vege lijf niet in. Natuurlijk niet. Hij laat zich niet in de luren leggen en hij weet wat luren zijn, ik niet.

Hij had ook niets bij zich dat op iets leek waarin hij gelegd kon worden. Hij had zelfs helemaal niets bij zich en reisde licht, zou je kunnen zeggen, wat ik begrijp; bagage is ballast, zeker als je jezelf voortdurend moet zien te redden. Vege lijven zijn voor geen enkel gat te vangen. Dat is vaak geprobeerd. In de loop van tijd zijn heel wat gaten ingezet, klein, groot, dik, dun, maar het is nooit gelukt, al zijn er altijd die het nog wel eens dunnetjes willen overdoen. Vergeefse moeite kan ik je verzekeren.

Ik probeerde hem staande te houden om hem enkele vragen te stellen, want ik ben best wel nieuwsgierig naar hoe het is om vege lijf te zijn, gevoelsmatig, bedoel ik. Wat gaat er door zo’n lijf heen dat zich almaar moet redden? Is het bang, of raak je eraan gewoon? Wordt het als het ware routine, of went het nooit? Zulk soort vragen, maar ik kreeg de kans niet. Dat dacht je zeker al? Hij was verdwenen voor ik er erg in had. Zoef! Sneller dan een haas. Dat was te verwachten. Vege lijven moeten rap zijn uiteraard anders redden ze het niet lang. Maar toch, zo snel had ik niet verwacht en ik vroeg me dan ook af waarom je het niet bij atletiekwedstrijden ziet. Het zou daar zeker niet misstaan, maar misschien is dat oneigenlijke concurrentie. Ik weet het eigenlijk niet. Wellicht kan iemand daarop antwoorden die de reglementen kent. Maar stel dat het mag. Dat zou ons van een hoop onzinnige sporten bevrijden. Als je de uitslag op voorhand kent…

Je zou het ook op andere terreinen kunnen inzetten. Overal waar snelle jongens furore maken. Ze zouden met hun allen op het reservebankje moeten toekijken hoe vege lijven het mooie weer maken en dat heeft weer een ander voordeel; niemand klaagt nog over het weer.

Daarom. Als je het mij vraagt maken we niet genoeg gebruik van vege lijven. Ze zijn haast overal inzetbaar en dat zou dan weer veel wereldproblemen oplossen; zoals politici die van de hak op tak springen en waar vind je die niet? Ze zouden zowel links als rechts door vege lijven worden ingehaald. Stel je voor; ook alle politici op de reservebank en laat ze daar maar zitten neuspeuteren, jaloers dat zij het bij lange na niet halen.

Het zou ook oorlogen teniet doen, want vege lijven zijn niet te pakken en welke zin heeft het om bommen en granaten te gooien als je toch niemand raakt? Nee, we maken er niet genoeg gebruik van, van dit haast onuitputtelijk potentieel. Dat wilde ik even kwijt, begrijp je wel. We laten veel te veel mogelijkheden liggen en dat is de reden waarom de wereld naar de klote gaat, want met de juiste inzet van vege lijven worden wij allemaal en alles gered.