Zonder energie geen kapitalisme? Zeker geen industrieel kapitalisme. Is kapitalisme natuurlijk, is het de hoogst bereikbare vorm om economie te bedrijven? Dan zal ze met voortgaande werking de vernietiging van het leven op aarde tot gevolg hebben. Ontstaat van daaruit een nieuwe vorm van beschaving, een kunstmatige, eentje waaruit elke vorm van natuur, van leven zoals wij dat begrijpen, verdwenen is?
Tegen beter weten in houden we vast aan de term “economische groei”. Een economie die groeit, is dat niet een contradictie? Hebben we iets niet begrepen? Is het veeleer zo dat energie gestoken wordt in iets dat niet groei en leven bevordert maar juist vernietiging? Veel, zoal niet alles wijst in die richting. Als we de energie onttrekken aan de natuur, dan vernietigen we ze, zeker als we die energie aanwenden voor zaken die niets met leven uitstaande te hebben.
Is het niet zo dat zonder energie geen leven mogelijk is en leven weer de bron van energie is? Of energie eeuwig is? Zit ze opgesloten in de oermaterie? De bron van leven, waaruit bestaat die? Weet u het? Het tijdsbegrip is zuiver menselijk en het daaruit afgeleide begrip eeuwigheid eveneens. En de ruimte? De tijd-ruimte relatie. Zie Einstein en zijn relativiteitstheorie.
Voelt een kat leven, weet ze dat ze leeft? Wat begrijpt een kat? Begrijpen wij een kat? Ik vind het een mysterie, zowel de kat als het leven. Ook het leven van een blad aan een boom. Moeten we “het” begrijpen? Geniet een kat? Laten we hem Tibaert noemen. Voelt Tibaert lust of liefde als hij begeert? Is dat bij mensen wezenlijk anders? Alleen de uiterlijke vorm is anders lijkt me.
Wij, mensen, bedden het in door rituelen. Banaal of hoogst gecultiveerd. Een ander begeren is toch de drijfveer van leven. Energie komt vrij… En waarom slechts één? Kijk eens naar de dans: elegantie en schoonheid. Vrouwen welke begeren zijn onzuiver, zegt u. Onzuiver van geest? Als dat zo is moeten we wel heel erg op onze hoede zijn. Daar heeft Tibaert vast geen last van. Zie ik spoken?
De kern heb ik volgens u vast niet geraakt! Voor mij ligt die bij het zeer stoffelijke, in die van bezit en daaruit afgeleide macht. Geïnstitutionaliseerd geloof is zeer dienstbaar gebleken om macht te legitimeren. De Roomse kerk geeft hiervoor het doorslaggevende bewijs. Lust en liefde… Welke, zinnelijke, lust of onderdrukking dan wel sublimering van lust, welke liefde? Liefde zonder lust? Geloven in liefde zonder lust?
“Die pape stont al bloter huut ende hief up enen groten slach. Alse Tibaert dat ghesach dat hi emmer sterven soude, doe dede hi een deel alse die boude, dat dien pape verghinc te scanden: bede met clauwen ende met tanden dedi hem pant, alsoot wel sceen, ende spranc dien pape tusschen die been, in die burse sonder naet daermen den beiaert mede slaet. Dat dinc viel neder up den vloer. (…) Siet, lieve neve Martinet, dit was van uwes vader ghewande, siet hier mijn scade ende mijn scande, emmermeer voort in allen stonden: al ghenase hi van der wonden, hi blivet den soeten spele mat.”
U geniet, ik geniet. Van het vrouwelijke. Van het scheppende, van de liefde. Te voet, oren en ogen open. Ook nu is er zon, echter achter de regen. De oermaterie? We leven en dat is bijzonder. Verleden, heden, toekomst: één tijd. Mijn realiteit en niet relatief. In de ruimte, zeer juist! Appelmoes is voor kinderen, voor mij olijven…
Uitgelichte foto: bron
