Een terzijde

Voglia di emozionarmi…



“Je suis un piéton,
rien de plus”

Arthur Rimbaud

 

Overigens, u mag beslist geen contact met me leggen als ik een tip geef voor een of ander programma op TV of radio. Gelukkig wordt u dag en nacht beschermd tegen mijn funeste invloed op het “Gesundenes Volksempfinden”. Prima toch?

Tweettekst van Jacqueline Wouters, 6 februari 2013: “Je zit te praten met een stalker. Geef geen adres of telefoonnummer anders ben je het haasje! Informant: Herman Falkenstein.”

 

 


 

Dit vond plaats n.a.v. deze documentaire. Kan het schandaliger?

 


Telefoonnummers. Het blijft maar doorzieken. Van drie mensen op Twitter heb ik een telefoonnummer. Twee vrouwen en een man. Met alle drie onderhoud ik een vriendschappelijk contact. Twee ervan ken ik zelfs persoonlijk. Overigens mijn afgeschermd telefoonnummer circuleert al geruime tijd op Twitter. De daders? Wie dacht u?

Naschrift

Nu, zovele jaren later schiet me nog wat te binnen. Wie zou het in zijn hoofd halen onfrisse vrouwtjes met een afschuwelijke stem en taalgebruik, in hun hele houding grof, te gaan stalken? Wie? Wie veronderstelt dat ik dat zou doen? Wie? Vieze mannetjes en vrouwtjes die mij uitmaken voor een vies, oud mannetje, die niets van zijn leven heeft weten te maken en gelukkig geen kleinkinderen heeft. Onderling helpen ze elkaar graag en verspreiden met graagte de smeerlapperij van de ander. Ze weten niet wat het betekent je rug recht te houden. 

Juist, u begrijpt het, gajes doet dat, accepteert dat van elkaar; maar dat niet alleen, in heel hun handelen tonen ze zich fascisten van het zuiverste water. Trek u vooral niets van de etiketten aan, die ze zichzelf opplakken, het is pure Etikettenschwindel. Ze hanteren als uitgangspunt de schone schijn en als mijn straatje maar gepoetst is. Hun leven berust op bedrog, dat beseffen ze en daaruit valt hun haat te verklaren richting mensen die gewoon zichzelf willen zijn en eerlijk samen door het leven wensen te gaan. 

Precies op de dag dat mijn moeder 106 jaar geleden werd geboren mochten mijn vrouw en ik weer een kleinkind verwelkomen, nu een jongen. We zijn bijzonder trots op de kranige moeder en haar man, onze hardwerkende en goedlachse zoon. Ja, het leven is mooi als je het niet voor anderen verziekt of onmogelijk probeert te maken.

januari 2018

Juli 2019: onze kleinzoon anderhalf jaar oud

Foto’s – bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.