Af en toe stuur ik een berichtje door om mensen te attenderen op een, wat ik vind, belangrijke uitzending op TV of radio. Zo ook gisteren:
Nu op #Arte TV: “Carte blanche – Verkrachting als oorlogswapen.”
Op de site van Arte valt over deze documentaire o.a. te lezen:
Die Ermittler des Internationalen Gerichtshofs in Den Haag untersuchen in der Zentralafrikanischen Republik die Kriegsverbrechen des kongolesischen Befehlshabers Jean-Pierre Bemba. Er hatte seinen Truppen in den Jahren 2002 und 2003 eine sogenannte “Carte blanche”, einen Freibrief zum Plündern, Töten und Vergewaltigen gegeben.
Ende 2002 überzog eine Gewaltwelle die Zentralafrikanische Republik. Rebellen aus dem Nachbarland Kongo hatten von ihrem Befehlshaber Jean-Pierre Bemba eine Carte blanche bekommen – einen Freibrief zum Plündern, Töten und Vergewaltigen.
Der Dokumentarfilm begleitet die Ermittler des Internationalen Gerichtshofs in das Land im Herzen Afrikas. Acht Jahre nach den Ereignissen soll es Gerechtigkeit geben. Jean-Pierre Bemba ist einer der ersten Kommandeure, den die internationale Justiz wegen seines Befehls zur systematischen Vergewaltigung anklagt.
Een vrouw vertelt hoe haar dochters verkracht werden onder het oog van haar man en zoontjes.
De documentaire laat zien hoe het Internationaal Gerechtshof te werk gaat. Zorgvuldig aantonen of het tot een daadwerkelijke strafvervolging kan en moet komen:
“Film teams never go on mission …” Diese eiserne Regel des Internationalen Strafgerichtshofs stand am Anfang der Dreharbeiten über das Weltgericht, dessen Ermittler auf ihren Auslandseinsätzen begleitet werden sollten. Heidi Specogna und ihre Mitarbeiter sind bis heute das einzige Filmteam, das diesen Zugang erwirkt hat. Keine Selbstverständlichkeit, denn es gibt ein laufendes Gerichtsverfahren, und sie kamen mit sensiblen Ermittlungsarbeiten – einer Exhumierung und Tatortanalysen – in Berührung. Die unerlässlichen Einschränkungen nahmen sie in Kauf, um weder Mitarbeiter des Gerichtshofs noch Zeugen zu gefährden. “Carte blanche” ist ein Zeugnis über filmisches Arbeiten im Grenzbereich des Dokumentarischen.
Op het einde van het programma komt een Argentijnse jurist aan het woord.
Volgens hem zijn die (oorlogs-)misdadigers heel gewone mensen. Het is geen kwestie van goed of slecht en hij citeert Telford Taylor, openbaar aanklager van het Nürnberger proces, die deze ervaring eveneens had met nazi-misdadigers. Instituties willen beschermen, zegt hij verder, door anderen aan te vallen geruggesteund door een groot deel van de eigen bevolking. Juist aan die instituties, lees in dit geval juridische, moet gewerkt worden om verdere wandaden in de toekomst te voorkomen.
Enkele beelden uit dit programma wil ik u niet onthouden.
Hartverscheurend hoe dit meisje het uitschreeuwde van de pijn. Voor de meest eenvoudige medicatie als verband is geen geld. Een niet behandeld schotwond. Ondertussen leeft de familie Bemba in weelde en is o zo trots op papa.
Kinderen, arme kinderen, zijn overal de sluitpost. Hadden ze maar geen kinderen op de wereld moeten zetten, zegt de barbaarse en fascistische westerling.
Het beeld van dit meisje en haar moeder laat je niet los. Hier komt werkelijk alles samen wat mensen elkaar aan kunnen doen, met vrouwen en kinderen als eerste en grootste slachtoffers. Vervolgens stuit je op een artikel uit The Nation: “Ten Things to end rape culture”.
Wat zeker niet helpt, zelfs integendeel, is elke vorm van lynch justitie. Wij als goeden op jacht naar de kwaden. Dan gebeurt precies waar Luis Moreno-Ocampo op attendeerde. Dan ook worden instituties uitgehold, afgebroken, gesloopt. We zien het terug bij de activiteiten van Wilders. Een man van de signalen waardoor mensen die hem volgen, in hem geloven, overgaan of zullen overgaan tot de daad. Instituties die dat zouden kunnen verhinderen hebben, als het ooit zover komt, hun macht en zeggenschap verloren. Justitie voorop.
U gelooft me niet? Volg de affaire Demmink op Twitter en veel wordt u duidelijk. Wat mij daarbij helder is geworden is, dat het helemaal niet gaat om Demmink, kinderen, pedofielen. Nee, een volksvijand wordt gecreëerd tot groot genoegen van het fascistisch gepeupel. Ook hier weer, de eerste slachtoffers van dat vijandsbeeld zullen vrouwen en kinderen zijn. Hebt u die volkswoede gezien in Hengelo in die KRO documentaire over pedofilie…? En de uitspraak van die twee meiden waarbij de stompzinnigheid van het gezicht te lezen viel? “Dat kan toch nie…”.
De documentaire “Carte blanche” valt via internet te zien:
Overigens, nog even een terzijde.
VIJF JAAR LATER
Credit…Junior D. Kannah/Agence France-Presse — Getty Images
I.C.C. Fines Jean-Pierre Bemba of Congo for Witness Tampering
Foto’s: screenshots uit de documentaire
