Mark O’Neil: Iraqi Bedouin Children – Iraq (1991)
brit borg
ONDANKS #KINDERPARDON, TOCH BIJL AAN DE WORTELS VAN GEWORTELDE KINDEREN?
Zullen de gewortelde kinderen die afgewezen zijn voor het Kinderpardon toch nog op bescherming van hun Kinderrechten kunnen rekenen of laten we toe dat er een bijl gezet wordt aan hun, in Nederland, weer aangegroeide wortels?
Kinderen hebben het nodig om zich te hechten aan hun ouders, familie, leerkracht en vriendjes en zich geliefd te weten zodat ze goed kunnen groeien, wortelen, in een gezin, woonplaats, land.
Soms lukt het niet, als de ouders of vertrouwenspersonen er niet voor hen kunnen zijn. Door onvermogen, ziekte, rampen of oorlog kunnen kinderen hun veilige omgeving kwijt raken. Dat kan maar zó gebeuren.
In Nederland lopen duizenden kinderen rond die, komend van heinde en verre,uiteindelijk in ons land terecht zijn gekomen. Als ze geluk hebben zijn ze nog met hun ouders of bij familie en wonen ze in een echt huis. Anderen worden opgevangen in centra, soms met familie, soms ook alleen. Voor de kinderen die als vluchteling of asielzoekertje ons land binnen zijn gekomen is het heel belangrijk dat ze goed worden opgevangen omdat ze hun thuis vaak plotseling zijn kwijtgeraakt. Sommigen van hen hebben al veel geweld meegemaakt.
Speciaal voor de kinderen die al vijf jaar of langer in minderjarigheid in procedure zitten en nog steeds wachten op een verblijfsvergunning is op 1 februari 2013 het Kinderpardon en de regeling langdurig verblijvende kinderen in werking gesteld.
Ruim 630 kinderen voldeden aan de eisen van het Kinderpardon en hebben inmiddels hun verblijfsvergunning gekregen.
Een groep van ongeveer 300 kinderen is echter afgewezen omdat zij een tijdlang verbleven op een locatie onder toezicht van de gemeente en niet van het Rijk.
De groep “rijkskinderen” mag blijven, de “gemeentekinderen” moet weg.
Buiten deze groep van ongeveer 300 kinderen die helaas op een gemeente-locatie heeft verbleven zijn er ook jongeren die al heel lang in Nederland wonen en inmiddels 22 jaar zijn geworden. Zij vallen daardoor nét boven de gestelde grens van 21 jaar en krijgen ook geen verblijfsvergunning.
Er zijn dus kinderen die na vijf jaar verblijf in Nederland wél mogen blijven en anderen,inmiddels jongeren, die na 12 jaar het land uit moeten.
Het enige lichtpuntje voor al deze gewortelde kinderen schuilt in het vinden van aandacht voor hun specifieke verhaal en erkenning.
Erkenning van hun op éigen titel opgebouwde rechten als wel het simpel Kinderrecht om niet keer op keer ontworteld te mogen worden door keuzes van volwassenen.
Iets dat gelukkig door steeds meer rechters meegewogen wordt.
Ook moet het asiel- en vreemdelingenbeleid terug naar een menselijk maat waarbij het belang van kinderen om veilig te mogen hechten centraal staat.
Zo niet dat zal, als het aan staatssecretaris Teeven ligt, de bijl gezet worden aan de wortels van deze toch al kwetsbare kinderen en jonge mensen.
Maurosvrienden
Kinderpardon geen oplossing voor Patricio dos Santos:
Lees ook:
– Kinderombudsman en VNG pleiten voor rechtvaardiger Kinderpardon
– Defence for Children: Welke kinderen vallen onder het Kinderpardon?
– Tientallen jongeren vallen toch buiten Kinderpardon
– PvdA ziet geen heil in oprekken Kinderpardon
– Teeven: “ik lig niet wakker van zaak Wime Dumingos”
Volg en raadpleeg verder: “onze vliegtuigkinderen”.
Uitgelichte foto: © Mark O’Neil
