L’ENFER, C’EST LES AUTRES…
Op dit weblog valt een hel te aanschouwen. Om in die hel te geraken hoef je niets verder te doen dan te noteren. Uitspraken over jou vast te leggen. De grap, als je dat doet, is dat vervolgens beweerd wordt dat je vrouw en kinderen in een hel met je geleefd hebben. Weet je vrouw wel wat je ’s nachts uitspookt, wordt gevraagd. Iemand die ’s nachts actief is kan niet deugen, heet het niet zaken die het daglicht niet kunnen velen? Daarom eens wat anders, beelden uit die hel. De mijne zogezegd. De ware.
Een jonge moeder, zwaar getekend door veel leed
Een behoorlijke nachtrust is haar niet gegund, nachtmerries zijn haar deel
Oververmoeid valt ze overdag in slaap van al die doorwaakte nachten
In een uithoek van het land en over de grens moet ze met haar kinderen een toevlucht zoeken om enigszins rust te vinden
Een beetje kleur kreeg ze toen ze die hel dagelijks kon ontvluchten
Ze kon gelukkig regelmatig op krachten komen door etentjes met vrienden,
collega’s en met haar koor
Voor een diepteanalyse van de toestand waaronder mijn vrouw moet lijden en van de persoon die haar dit allemaal aandoet moet ik u verwijzen naar: Eveline van Donkelaar – 1 februari 2014. Als aanvulling vanwege mijn vermeende geaardheid is ook deze zeer aanbevolen: Eveline van Donkelaar – 19 februari 2014.
Dan was er nog Sartre. Huis clos…: L’enfer c’était les autres est toujours mal compris.
En verder…
Uitgelicht: © Hank Dali – bron – © zw foto’s fons scaf
