Op mijn bericht “Castratie” kreeg ik reacties van iemand die zich zelf als sterke vrouw ziet. Een vrouw die over iedereen onmiddellijk een oordeel klaar heeft. Ze afficheert zich als zorgzaam en als anti-fasciste. Bijna twee jaar geleden leerde ik haar persoonlijk kennen. Ze was verrukt over de kennismaking met ons. Het liep anders, het liep niet volgens haar directieven. Mijn volgers werden geïnformeerd over mijn persoon op haar geheel eigen karakteristieke wijze. Vervolgens ging ze uitpakken op haar weblog nadat ze zich van voldoende steun verzekerd had en zag dat de lastercampagnes van Jacqueline Wouters enorm succes boekten. Uiteindelijk voelde zich zo gesterkt in haar strijd tegen een persoon, niet tegen zijn ideeën wel te verstaan, dat ze aangifte ging doen over het tonen van haar lasterpraat op mijn weblog. U leest het goed.
Dezer dagen neemt ze “afscheid” van mij op haar weblog. Ze labelde haar stukje met de volgende trefwoorden:
alcohol alleshater armoede dom gevaarlijk haat NPS populisten privacy schaamteloos stalker verslaving vrouwenhater zinloos zorgelijk zorgmijder zuur
Beter kan ik de door haar op mij gerichte lastercampagne niet samenvatten. Ze hanteert praktijken die in een beschaafde samenleving taboe dienen te zijn, praktijken die ik me alleen kan voorstellen onder dictatoriale regimes, waar verdacht maken en de geestelijke gezondheid van een politieke tegenstander in twijfel trekken tot de dagelijkse praktijk behoren. Kortom, deze vrouw hanteert fascistische methodes.
Terug naar die reacties op het bericht “Castratie”. Een indrukwekkende ballade liet ik daar horen, eentje om eens na te denken over die alom rond gevente joods-christelijke waarden. Hoe reageert Eveline van Donkelaar? Zie het screenshot, haar tweets hebben op mij betrekking:
“Als oud nsb-aanhanger moet je wel lef hebben om continu in het Duits te twitteren en al het Duitse nog te verheerlijken. #Fall”
“Gewoon in het Duits twitteren is leuk, maar al die oude sh*t van de oorlog herhalen is toch wel wat cru? #nsb”
Ik zet mijn vraagtekens bij zoveel likkebaarden bij zaken uit de oorlog… en dan snel wat neutraliserende files?”
Vervolgens gaat ze googlen op de naam Novak en verschijnt dit (Engelstalige bron):
“They were everywhere… Helga Novak She was an informer (“inoffizieller Mitarbeiter”) for the East German Stasi.[wiki]”
Volslagen dwaas, gevaarlijk en strafbaar hetgeen deze vrouw hier in een paar woorden weet weer te geven. Te onzinnig om er inhoudelijk op in te gaan. Ik geef deze berichten weer vanwege een onvervalste fascistische instelling die uit haar worden spreekt, ze uit deze zonder enige schroom. Ze wil laten zien dat ze zeker is van haar zaak en dat spreekt mensen die van kant nog wal weten aan. Zo gaan propagandisten te werk, zo gaan smeerlappen te werk, door niets en niemand gehinderd. Het zegt mij meer dan voldoende dat personen met een academische opleiding (volgens eigen zeggen) geloof hechten aan wat zij te berde brengt en haar steunen. Dat ze al haar gore troep over mij voor bare Münze slikken geeft bovendien aan aan dat ze geen haar beter zijn dan deze door de wol geverfde fascist.
O jee, Helga Novak was Spitzel voor de Stasi. Ook daar heeft Eveline ongetwijfeld geen enkel benul van, van de DDR niet, van zijn literatuur niet. Van wat wel? En maar schreeuwen, besmeuren, leugens verspreiden. Haar handelsmerk, ik zei het al, een fascistisch.
Lees ook dit stukje eens. Het paste volledig in het kader van de totale Ausrottung van Tibaert die ze zich voorgenomen had. In Ina Dijstelberge had ze haar gewenste gezel getroffen. Beiden deden verwoede pogingen alles wat ik ooit te melden had gehad in zijn tegendeel te doen verkeren. Weg is weg, dachten ze. Het boemerang effect van hun fascistische praktijken kan, en daar hadden ze niet op gerekend, iedereen inmiddels constateren, die niet besmet is door vooroordelen.
Een tegengeluid van Helga Novak, balladen… Vrouwen…
ALS EEN SOORT NAWOORD…
Mijn alcoholconsumptie: ongeveer een fles wijn per week en een glaasje Calvados bij bezoek of op een feestje. Soms een Trappist of een pilsje op een terras… C’est tout. En lees dit, wat die vrouw niet allemaal over me weet te melden, een voorbeeld: “Eveline, est-elle vraiment formidable? Mais non…”.
Het slotwoord gun ik haar, net als bij onze laatste ontmoeting in Maasticht: “Het woord is aan Eveline…”. Wel even nog een korte toelichting over het begrip sterke vrouw. Een terzake kundige:
Oorspronkelijk in dit bericht opgenomen maar nu apart geplaatst:
En verder…
-
HET LIJSTJE VAN INA – VERVOLG
-
EEN POTLOODVENTER EN EEN VRIJE GEEST
-
PATHOLOGISCH LIEGEN
-
ZONDER BIJBEDOELINGEN, ZONDER EIGENBELANG
Uitgelichte foto: bron
