Dit jaar aan de vooravond van Sinterklaas is het 25 jaar geleden dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties het verdrag aannam voor de Rechten van het Kind. Tussen haakjes, Zwarte Piet is nooit ver weg. Twee landen moeten dit verdrag nog ratificeren. Somalië en de Verenigde Staten. In de USA bestaat namelijk nog in enkele staten de doodstraf voor kinderen.
Eve Arnold: A sailor and his family preparing for sunday church – Virginia, USA (1956)
Deze getuigenis van civilisatie is ongetwijfeld ingegeven door christelijke waarden. Of landen die het verdrag wel geratificeerd hebben optreden tegen uitbuiting en mishandeling van kinderen staat op een ander blad. Denk maar eens aan de vrouwvijandigheid in India en de wereldwijde praktijk van kinderarbeid en gebrek aan voedsel, onderwijs en gezondheidszorg. Toestanden veelal geschapen door een voorgeschiedenis van kolonisatie en neo-kolonisatie. De bakermat van dit proces, Engeland, gaf het goede voorbeeld al in de 19e eeuw met vierjarigen in de textielindustrie. Of dichter bij huis, de aardewerkindustrie in Maastricht:
Verhoor van den heer Louis Regout.
6569.
De Voorzitter:
Mag ik u verzoeken uw naam, voornaam, betrekking, ouderdom en woonplaats op te geven?
A.
Louis Hubert Gérard Regout, lid van de firma Petrus Regout en Cie., oud 54 jaren, te Maastricht.
Kinderarbeid is het onderwerp van verhoor bij de Arbeidsenquête van 1887 aansluitend op de Kinderwet Van Houten uit 1874. Er blijkt nauwelijks iets veranderd in die periode. Een beetje gesjoemel met leeftijden, dat was het wel. Voor mogelijke controle op naleving werden zelfs speciale “vluchtwegen” voor kinderen ontworpen. Enquêtecommissie – zitting 20 januari 1887: een drietal politieagenten, een fabrieksdirecteur en een kroegbaas passeren de revue. Hetgeen vooral frappeert is dat het fabrieksleven totaal verweven is met dat van de stad en haar mensen. Dat is nu helemaal anders. Het vuile werk onder kapitalistische voorwaarden vindt nu ver weg plaats, aan ons zicht onttrokken, ook die kinderarbeid.
Onze kinderen mogen nu ook studeren. Ze hebben zelfs een autootje, in de tijd van Pierre Regout jr nog ondenkbaar, maar beslist een reële behoefte. Of niet soms? Pierre Regout: “Als zij op straat blijven loopen, dan acht ik het beter dat zij werken.” En ’s nachts werken voor die kinderen hoeft niet ongezond te zijn. Pierre: “Och, ik weet wel dat de studenten ook wel eens niet naar bed gaan zonder daarom ziek te worden.” Zo was het, zo is het en zo zal het blijven, als wij dat zo willen.
In de Süddeutsche Zeitung werd aandacht besteed aan een onlangs uitgegeven fotoboek t.g.v. 25 jaar kinderrechten. Het commentaar is van Fritz Göttler:
25 Jahre UN-Kinderrechtskonvention
Marisela aus Guatemala ist unterernährt, Rama aus Iran wurde von ihrem Vater mit Säure verätzt.
“DROUGHT, POVERTY AND FAMINE”
Vor 25 Jahren wurde die UN-Kinderrechtskonvention verabschiedet. Zum Jubiläum zeigt ein bewegender Bildband, was Gewalt und Hunger mit Kindern aus aller Welt noch immer macht.
Marisela, sechseinhalb Jahre, gerade mal neun Kilo. Ein Mädchen aus den Bergen im Südwesten Guatemalas. Corredor Seco wird die Gegend genannt, ein dürrer, trockener Korridor. Ständige Missernten, Hunger, soziale Ungerechtigkeit. Unterernährung, die nicht mehr gut zu machende Schäden bei den Kindern hinterlässt. Alles Folgen des Klimawandels und einer desinteressierten Politik. Der Fotograf José Manuel López war im Corridor Seco und hat Bilder von den Kindern gemacht. Mariselas leerer Blick stellt Fragen in die Kamera, er lässt einen nicht mehr los.
Bild: JM Lopez
Lees verder: Verletzte Kinder.
Helaas wij zien een kind als een product dat gevormd moet worden om deel te nemen aan de consumptiemaatschappij. Zo wordt het opgevoed, dat eisen we van het onderwijs en ondertussen beroven we het van alle vrijheid. De vrijheid om zelf de wereld te ontdekken. Laten we hun de ruimte teruggeven, letterlijk en figuurlijk, daarmee zijn de kinderen elders het meest gebaat.
Het fotoboek kunt u bestellen:
We the Children. 25 Jahre UN-Kinderrechtskonvention. Peter-Matthias Gaede, Jürgen Heraeus, Christiane Breustedt, Kerstin Bücker. Edition Lammerhuber 2014. 298 Seiten, 49,90 Euro.
“Een kwaad leven” – Maastricht valt nu in zijn geheel te lezen als PDF via dbnl.
Uitgelichte foto: bron – Foto gezin: Newport News
Een gedachte over “Kinderrechten en plichten”