Je moet toch wat. Ooit werd ik door een dwaas tot een meervoudig persoon verklaard. Gloria heette die dame. Haar fantasie werd gretig opgepikt en trok zelfs een journalist van de NRC in zijn ban. Die simpele ziel deed me vervolgens een oekaze toekomen. Onder het nieuwe bewind bij z’n krant heeft hij inmiddels promotie gemaakt. De betrouwbaarheid van die krant is er inmiddels met sprongen op vooruit gegaan.
Mijn reactie op dat gedoe was een weblog met daarop een beeldverhaal. Er stonden vooral persoonsgebonden zaken op die ik aardig vond voor derden zonder verdere duiding. Aan de verbeelding van de kijker liet ik over wat hij of zij er van vond en erbij dacht. Het geheel werd muzikaal begeleid door een stuk van Dario Fo. Deze nobelprijswinnaar was vanavond weer even op de TV n.a.v. een nieuwe productie in het cultureel journaal van RAI Tre.
Mistero Buffo heet het bekendste stuk van Fo. De originele versie had ik dus al eens eerder op mijn Opera blog geplaatst en aan Dario Fo een apart stukje gewijd op een ander weblog maar dat is door toedoen van onverlaten verdwenen, zo u wellicht weet. Hier nu alles samen.
De opname is op LP in 1969 verschenen op het label “Le Chant du Monde”:
Voor de Internationale Nieuwe Scène maakte Wannes van de Velde er een vertaling van. Plaats van handeling: België. Het is deze vertaling en bewerking die het pas heropgerichte koor De Stem des Volks uit Maastricht op het repertoire nam en er een paar geslaagde voorstellingen van gaf.
Bron uitgelicht screenshot: Rai Tre – Fotomontage: Stem des Volks – Maastricht
