Jur Kuipers
Mythos Dresden
Der lange Schatten einer Bombennacht
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog, toen Hitler-Duitsland zo goed als verslagen was, vonden de Engelsen en Amerikanen het nog nodig met voornamelijk brandbommen Dresden te vernietigen.
Het was februari 1945.
Het ging niet (meer) om het uitschakelen van “strategische doelen”, de inwoners van Dresden moesten massaal om zeep geholpen worden.
V2-raketten werden door de Nazi’s nog af en toe o.a. vanuit Den Haag en Wassenaar richting Engeland geschoten waarbij het óók voornamelijk ging om het terroriseren van burgers.
Oorlog voeren vanuit de lucht leidde tot oorlogsmisdaden aan beide kanten.
Eén Duitse raket kostte niet zelden aan honderden het leven.
De geallieerden wisten echter volgens vele historici dat Hitler Duitsland zich op het punt stond over te geven, waarom dan nog Dresden bombarderen?
En waarom hadden zowel de geallieerden als het zieltogende Nazi-regime er belang bij het aantal slachtoffers als gevolg van het bombardement op Dresden schromelijk te overdrijven?
En waarom heeft men dit tot ver na WOII volgehouden te beweren?
De reden van het bombardement lijkt “Shock-And-Awe” te zijn geweest, het toebrengen van de “genadeklap”,
de werkelijke reden kon echter wel eens een stuk cynischer zijn dan enkel wraak…
Het is Stalin met zijn legermacht geweest die Hitler op de knieën heeft gedwongen.
Hitler beging dezelfde strategische blunder als Napoleon Bonaparte en verloor met de “Russische tactiek van de verschroeide Aarde” en een patstelling bij Stalingrad honderdduizenden soldaten.
Ik zeg wel eens vaker: het is een mythe te denken dat de Amerikanen, Canadezen en Engelsen – “de geallieerden” – Hitler-Duitsland hebben verslagen.
De Russen hadden Hitler reeds verslagen vóórdat de geallieerden erin slaagden Europa en vervolgens Duitsland vanuit het westen binnen te trekken.
De Russen trokken als een stoomwals richting Duitsland.
Maar goed…
Persoonlijk ben ik blij dat ik nu geen Russisch spreek en in een democratischer samenleving woon dan het huidige Rusland onder “de grote leider” Poetin.
Onze westerse samenleving is verre van perfect, maar zou niet willen wonen in een land dat geregeerd wordt door zo’n maffiafiguur die met ondergrondse praktijken politieke tegenstanders uit de weg ruimt,
nog los van wat die man die een andere grote misdadiger/massamoordenaar (dan Hitler) – Jozef Stalin – hoog in het vaandel heeft staan op dit moment nog verder aanricht.
Dit terzijde.
De Amerikanen en Engelsen vreesden het toen oprukkende Russische leger.
De bombardementen op o.a. Hamburg en Dresden, zo wordt in de ARD-documentaire door een historicus beweert, was niet (meer) bedoeld om de Duitsers definitief te verslaan (dat waren ze dus al).
Hij beweert in deze documentaire dat het bombardement voornamelijk bedoeld was om de Russen af te schrikken.
Het bombarderen van Duitse steden met als gevolg heel veel burgerslachtoffers zou de Russen wel twee keer doen bedenken nog verder naar het westen op te trekken.
De Koude Oorlog was reeds in de maak.
Dresden, de Barokstad – de parel van Europa – het Florence aan de Elbe – werd grotendeels door brand verwoest.
Niet “per ongeluk”, maar expres.
Dat een “strakke wind” meer schade veroorzaakte dan de bedoeling was (‘vuurstorm”) is een sprookje.
Amerikanen en Engelsen gebruikten expres brandbommen om de oude stad die strategisch van geen enkel belang was in de fik te steken.
Het aantal slachtoffers in Dresden werd vervolgens door Nazi-propagandist en volksmenner Joseph Goebbels schromelijk overdreven, – uiteraard om zijn landgenoten op te zwepen in de hoop zo van “Der Untergang” gespaard te worden.
De geallieerden hadden belang bij het “afschrikkingseffect” en overdreven eveneens -zoals gezegd: mogelijk om de Russen angst aan te jagen.
Sommigen hadden het over “honderdduizenden doden”…
Ik moest jaren geleden voor mijn werk in Dresden zijn…
De stad is herbouwd, – voor een groot deel “in oude staat”.
Maar of “herbouw in oude staat” de stad van vroeger laat zien?
Zonder twijfel is met dat bombardement naast dat velen het leven hebben gelaten een culturele schat verloren gegaan.
Dat is niet te herstellen.
Florence aan de Elbe is niet meer.
Wat er staat aan “cultuur” is surrogaat.
Na de oorlog werd het bombardement op Dresden door progressieven in het Westen en Oostblok-regimes (natuurlijk vooral in Oost-Duitsland, waar Dresden deel van uit maakte) gezien als het “Hiroshima” van Europa.
“Mythe Dresden” werd zorgvuldig in stand gehouden.
M.i. deels terecht…
Zie daarvoor die documentaire via bovenstaande link.
Het aantal slachtoffers liep echter NIET “in de honderdduizenden”, – huidige schattingen komen op tussen de 18.000 en 25.000 burgerslachtoffers,
wat aanzienlijk minder is dan de hoeveelheid doden die Hamburg als gevolg van geallieerde bombardementen moest betreuren, namelijk zo’n 35.000.
“Bomber Arthur Harris” en zijn maten zijn nooit veroordeelt voor oorlogsmisdaden vanwege massabombardementen op Duitse steden.
Sterker nog… Harris wordt in het Verenigd Koninkrijk nog steeds gezien als oorlogsheld.
Het doel heiligde de middelen zo wordt gezegd….
Maar goed…
Het nazi-regime kon er ook wat van…
Met een “experimenteel” bombardement op Guernica in Spanje liet Hitler met zijn Luftwaffe in 1937 het belang van massavernietiging van burgerdoelen zien.
De stad Rotterdam heeft het vervolgens in mei 1940 aan den lijve moeten ondervinden.
Het Verenigd Koninkrijk kreeg door de Nazi’s vanuit de hemel menigmaal hel en verdoemenis geserveerd.
En dan heb ik het nog niet eens over wat dat “Herrenvolk” tijdens WOII nog meer heeft aangericht – de massavernietiging van zes miljoen Joden, zigeuners, zwakbegaafden…
Beluister ook het hoorspel:
“Het stenen Bruidsbed”
Uitgelichte foto: screenshot uit documentaire Mythos Dresden
