A poster from the state’s early years soliciting toys for transit-camp children at Hanukkah
Na de oorlog werden de joodse overlevenden uit Europa niet bepaald met gejuich ontvangen door de zionisten in Palestina. Eerst en vooral wilden de Engelsen een stokje voor deze migratie steken en brachten zelfs een boot met opvarenden voor het Beloofde Land tot zinken. Nadat de zionisten de macht grepen en Israël tot staat uitriepen, de Palestijnen verdreven waren, was het zaak het land te bevolken. In alle talen werd echter de Shoah doodgezwegen. Hadden ze maar eerder naar Palestina moeten komen, heette het.
In de Arabische landen werden massaal joden geronseld om toch maar vooral naar Israël te emigreren, met name in Marokko. Hun wachten tentenkampen en jarenlange discriminatie, die in feite nog voortduurt. Ha’aretz besteedde er een artikel aan.
Why have transit camps for Mizrahi Jews been written out of Israeli history?
In 1951, a quarter of a million people were living in what was known as ma’abarot, 80 percent of them from Islamic lands. Most of the camps were dismantled by 1959. Ten forgotten years.
By Dalia Gavriely-Nuri Apr. 18, 2015 | 4:02 PM
An odd question is posed by the protagonist of the television series “Zagouri Empire,” in the first episode of the new season. Why, he asks, does the Israeli calendar have no “Ma’abarot Day” – a reference to the 1950s’ transit camps that mainly housed Jewish refugees from the Middle East and North Africa.
You won’t find an entry for ma’abarot in the Encyclopedia Hebraica. The 1978 edition contains a terse discussion of the subject (27 lines), but not as a separate entry, rather in the general volume devoted to the Land of Israel.
 |
|
Beit Lid Ma’abara Photo by Zoltan Kluger / GPO
|
Een dag voor het verschijnen van dit artikel ontving ik deze e-mail… Zeven jaar later verschijnt deze film van Michale Boganim:
Een bespreking van deze film door Serge Kaganski: Quand des Juifs oppriment des Juifs – sur Mizrahim, les oubliés de la Terre Promise de Michale Boganim.
Véritable objet de cinéma documentaire, le nouveau film de la réalisatrice franco-israélienne Michale Boganim donne à voir l’oppression en Israël des Mizrahim, ces minorités venues du Maghreb et du Moyen-Orient. Boganim a construit son film comme une lettre à sa fille, tressant avec talent et pertinence l’histoire collective des Juifs orientaux d’Israël et l’histoire intime de sa famille.
Update 12 juni 2022
Bron uitgelichte foto: Zionist Archives
Een gedachte over “Verdrongen geschiedenis”