Waarom herdenken we enerzijds, richten monumenten en musea op en geven anderzijds getuigenissen van het verleden prijs aan verval? Of trachten het verleden en de herinneringen aan een cultuur zelfs bewust te vernietigen? De nazi’s waren er bijna in geslaagd.
In de navolgende docu komen een aantal dilemma’s naar voren. Hou in gedachte hoe Auschwitz inmiddels tot toeristische “attractie” is geavanceerd, tot een verplicht nummer, zonder dat het overgrote deel van de bezoekers er ook maar iets wijzer van wordt.
Nu een serie korte impressies over, hoe navrant ook, culturele genocide. Een genocide gepleegd op een volk dat nergens part of deel aan had. Gestolen land, gesanctioneerd door de machtigen der aarde. Feitelijk een misdaad tegen de menselijkheid.
1/10 – Hélène, avocate
2/10 – Didier – Marionnettiste
3/10 – Véronique – Photographe</span
4/10 – Zoé & Dona – Militantes & Juriste
5/10 – Hugo – Etudiant
6/10 – Simon – ingénieur
7/10 – Begonia, enseignante
8/10 – Patrick et Anne-Catherine, syndicalistes
9/10 – Déborah & Adriana – comédienne
10/10 – Marianne – professeure
Bron: ABP vidéo
Uitgelicht: bron
