De Tuin der Lusten

TUIN DER LUSTEN
Interactieve site



JUR KUIPERS

Het Narrenschip
Voor de meeste Christenen was het gegeven van hemel, hel en duivel een feit, vaak ook nu nog.

De duivel werd vaak aangehaald in de kerk waar ik vroeger in mijn jeugd naartoe ging. Een vorm van “klantenbinding” om maar vooral bij “de kerk” te blijven. Gelukkig heeft het mij niet weerhouden het geloof los te laten.
Gelovigen zullen zeggen dat ik me door “de duivel” heb laten verzoeken…


Hel en verdoemenis…

Ik ben niet gelovig.
De hel bestaat niet.
De duivel evenmin.


“Het kwade” en “het goede” zit in onszelf en niet erbuiten.
De duivel is niet meer dan een allegorisch figuur. Eerder al heb ik verwezen naar het boek van Elaine Pagels, wellicht interessant in dit verband om te lezen: The Origin of Satan – How Christians Demonized Jews, Pagans, and Heretics (1995).


De schilderijen van Jheronimus Bosch, en specifiek het fantastische drieluik “De Tuin der Lusten”, is verantwoordelijk voor hoe heel veel Christenen zich “de hel” en “de duivel” voorstelden. De beelden van Bosch joegen de mensen de stuipen op het lijf en ik kan me voorstellen dat dit nog steeds het geval is, ik vermoed vooral bij kinderen.

Over het vrij zijn van schuld en schaamte handelt het artikel in de NYT uit 2010 van Frans de Waal, primatoloog (geboren evenals de schilder in ’s Hertogenbosch), waarin ook “De Tuin der Lusten” ter sprake komt: Morals without God?.

Op de TV valt een uitzending te zien over de “duivelskunstenaar” Jeroen Bosch: Het Uur van de Wolf: Jheronimus Bosch – geraakt door de duivel .


Documentaire die de groep kunsthistorici volgt die het mysterie van de circa 25 nog bestaande schilderijen van Jheronimus Bosch probeert te ontrafelen. In februari opent in Den Bosch een grote overzichtstentoonstelling ter gelegenheid van de 500e sterfdag van de middeleeuwse schilder Jheronimus Bosch. Hieraan voorafgaand onderzoekt een groep kunsthistorici in grote musea zoals het Prado, het Louvre en de Galleria dell’ Accademia alle overgebleven schilderijen. Met röntgenfotografie en infraroodtechnieken kunnen ze voor het eerst in de geschiedenis doordringen tot de onderste verflagen en zo een indruk krijgen van het creatieve proces van de ‘duivelskunstenaar’. Elk detail wordt minutieus bekeken. De museale wereld wacht in spanning de resultaten af. Is hun Bosch wel een echte Bosch? En lukt het Den Bosch om zoveel belangrijke werken naar Nederland te halen? In de documentaire toont regisseur Pieter van Huijstee de precaire samenwerking van het Nederlandse wetenschappelijk team van het Bosch Research and Conservation Project met de conservatoren van het Prado. Die beheren de grootste collectie van ‘El Bosco’, met daarin ook ‘de Nachtwacht van Spanje’: het fameuze drieluik De tuin der lusten. In Gent doen ze een ontdekking met grote gevolgen en in Antwerpen duikt een niet eerder aan Bosch toegeschreven tekening op. De camera is erbij als de experts een eerste blik werpen op de pentekening in privébezit, inmiddels groot nieuws. De film toont ook hoe de volstrekt vernieuwende stijl, de mysterieuze figuren en de morele boodschap van Bosch hun aantrekkingskracht nog lang niet verloren hebben.



 

Verder nog:

 
Nog een korte opmerking, jaren later…
 
Dieptreurig word ik van deze vorm van censuur. Met de regelmaat van de klok constateer ik dat Google als censor optreedt. Weer een YouTube filmpje verdwenen. Inmiddels ben ik er toe overgegaan meteen een copie te maken zodat weggehaalde items, vaak onder het motief van de “goede zeden”, vervangen kunnen worden. In het andere geval wordt dit weblog uiteindelijk een grote gatenkaas.
 
januari 2022


Ingevoegde afbeelding: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.