Dood

Käthe Kollwitz: Tod (c.1895)




Een tik met de vliegenmepper en pats weer is leven vernietigd. Een insect waar we hoegenaamd niets vanaf weten, een wezen zo ingenieus dat er alle menselijke technologie bij verbleekt. Een levend wezen waarvan wij de waarde ontkennen, het niet waard vinden te mogen leven. We maken het dood, die macht bezitten we, tot leven wekken kunnen we het niet. Voor onszelf claimen we het recht op leven en we denken dat we onderscheid kunnen en mogen maken tussen waardevol en waardeloos. 

In De Groene trof ik een lovende recensie aan over de eerste aflevering van Zomergasten. Ooit begon de VPRO met deze formule vanwege geldgebrek. De kas was leeg en de zomermaanden moesten overbrugd worden. Een avond zendtijd had deze omroep, op de zondagavond. Zo ontstond Zomergasten en het werd een succes. Een mooie aflevering herinner ik me nog met Hugo Claus. Sedert jaren ben ik afgehaakt, meer ergernis dan plezier. Toch maar weer eens gekeken wat er te zien en vooral te horen viel vanwege die aanbeveling. Dat was niet best, dat was schrikken.

Hoe is het mogelijk dat een wetenschapper, die vermoedelijk veel weet op een beperkt terrein, uitspraken doet die kant nog wal raken? Zou de vrouw in kwestie nou nog nooit iets vernomen hebben over de maatschappij waarin we verkeren of ziet ze deze als natuurgegeven aan? In het eerste halfuurtje passeerden zoveel halve waarheden en vonden zoveel uitglijders plaats dat ik de moed heb opgegeven nog langer kennis te nemen van wat Hertzberger te melden had. 

Moet ik ze opsommen? Uitroeien van dieren, chemie in het voedsel, electrische autootjes, varkensvlees en geloof. En meer. Hou je mond, als je het niet begrijpt, niet ter zake kundig bent, denk ik dan. Maar juist mensen die de verwatenheid hebben overal een mening over te debiteren, geen samenhangen zien, politiek gesproken onbenullen zijn flappen er alles uit met een toon van gezaghebbend. 
 


Ach, het is misschien wel af en toe goed geconfronteerd te worden met dergelijke academici. Dan weet je tenminste dat het er niet best voorstaat en dat de komende generaties de hel wacht. Tegen die tijd ben ik zeker dood, maar na mij de zondvloed? Daar blijf ik me tegen verzetten. 

Uitgelichte afbeelding: bron onbekend

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.