Een wereld zonder mannen

Helen Levitt’s Street Dramas

De wereld deugt, met het politieke en economische systeem is weinig mis, maar helaas, mensen, of juister, mannen willen niet deugen. Of ze nu de dienst uitmaken en zelfs dictator spelen, of simpel de zaak draaiende houden, het zijn de verkeerde mensen. Toch zijn ze gekozen of benoemd. Ja, door wie? En wie zijn de criticasters die menen te mogen oordelen? Twee voorbeelden hoe dit in zijn werk gaat. Eentje van een journalist, man, die het wereldje van binnenuit kent en best wel zinnige zaken te melden heeft, over personen, en iemand, vrouw, die het gewoon weet. Zoals bekend, dat zijn de beste, de meest geloofwaardige. Stan en Ina.

Van Frans heeft Stan Milhout van Houcke, of is het Hoeke, geen kaas gegeten, zeker geen Franse. Dat was al in de tijd zo toen hij voor de VPRO radio berichtjes en grapjes de ether in mocht slingeren. Van dialectisch denken heeft hij beslist geen enkel benul, dat bewijzen zijn stukjes over de Israëlische militair-historicus Van Creveld ten volle. Ik geef u het leesvoer middels een drietal hyperlinks naar zijn blog, dan kunt u smullen over hazenlippen, misdaad en geweld en jeugdtrauma’s. Het is een bekend gegeven, Bataven kunnen iemand neersabelen, met wie ze het niet eens zijn, met het meest doeltreffende wapen dat er is, dehumaniseren. Argumenten worden simpeltjes uit de mouw geschud, het kwaad moet immers geduid worden. Gelukkig heeft Stan wel kennis van het internationaal recht, dat is mooi meegenomen. Lees maar.

– Martin Levy van Creveld – 1
– Martin Levy van Creveld – 2
– Martin Levy van Creveld – 3

Moet ik het nog over het zorgvuldig uitgekozen illustratiemateriaal hebben waarmee hij z’n stukjes, nou ja, ze bestaan voornamelijk uit een aaneenrijging van citaten, gelardeerd heeft?

Niet zonder reden kom ik over Van Creveld te spreken. Iemand stuurde vandaag een oude, mede aan Tibaert, gerichte tweet door. Kijkend van wie ze stamde kom ik bij een grappige woordenwisseling uit:

Schattig die vrouwtjes. Ook zij sabelen iemand in een paar woorden neer zonder een enkel argument. Dat was op 24 oktober 2013. Drie weken later waren mijn weblogs verdwenen dankzij Ina. Over Van Creveld heeft die lieverd nooit wat te melden gehad ondanks haar aankondiging dat ze spaanhout ging maken van zijn lezing in De Balie over feminisme.

Waarom is deze vrouw zo bescheiden? Ze heeft filosofie gestudeerd, is zelfs volksvertegenwoordiger geweest. Ecologie beheerst ze als haar moestuintje in de polder. Zeer begaan is ze met inheemse volkeren als proefvluchten worden genomen over hun reservaten met dronen. De psyche van Wilders, en die van Tibaert niet te vergeten, heeft ze helemaal doorgrond. Toch blijven we op droog brood en water zitten. We moeten haar geloven, immers juridische kennis bezit ze ook, net als Stan. Is dat de reden van haar stilzwijgen?

Ondertussen luister ik naar een oud radioprogramma, D. Colletté. In 1977 gingen vrouwen van de VPRO op bezoek in het Amsterdams Vrouwenhuis. Een wereld zonder mannen, zou dat mogelijk en wenselijk zijn? Dijstelberge droomde van de androgyne mens. Ze stuurde me via een link er een stukje over toe. Als je toch bezig bent met becommentariëren doe dit ook maar. Het vervolg is bekend: censuur. Als je die z.g. feministen zo bezig hoort heeft Dijstelberge zeker een les ter harte genomen, leg figuren het zwijgen op die je dwaasheid en onkunde doorprikken. Dialoog ongewenst. De werkelijke reden van haar stilzwijgen.

• DE ANDERE KANT VAN DE ZAAK…

• HET SUPERIEURE WEZEN VROUW…