Een ingeving (bis)

Ferdinando Scianna

---

NA ONS DE ZONDVLOED

Ze is een plaag voor de natuur, een parasiet. Ze zuigt alles leeg en doodt alles wat in de weg zit. Is me dat even een schoolvoorbeeld van zelfkennis. Ze woont op een plek die eens de bodem van een binnenzee was op door water aangevoerd vergiftigd slib en noemt een hertenkamp puur natuur. Vliegen moet en een vaatwasmachine is, als het autootje, een noodzakelijke levensbehoefte.

Laat ik er maar verder over ophouden. Ze is namelijk zeer ecologisch onderlegd, met anarchistische inslag en het spreekt, feministe in hart en nieren. Ze voelt zich ver verheven boven het gepeupel, ze is de mensheid a.h.w. ontstegen. Vandaar dat ze wenst te spreken over dè mens.

Echter de middelen die haar ter beschikking staan kan of wil ze niet gebruiken. Uit haar berichten walmt de geur op van de bureaucraat, de regelneef. Geen sprankje fantasie is haar gegeven, haar acteren en reageren is als van een zombie, een robot. Een plaag zijn dergelijke mensen, maar dat had ze zelf al begrepen. En zo zijn we weer terug bij af, bij het alledaagse fascisme. Ze maakt er onderdeel van uit, ze is zelfs een protagonist.

De mensheid en het leven op deze planeet is in gevaar. Olie, petrochemie en kernenergie als basis voor wat we plegen te noemen onze welvaart, zijn hiervoor de sleutelbegrippen. Onafgebroken worden oorlogen gevoerd om deze welvaart gaande te houden onder economische voorwaarden die winstbejag tot doel hebben. Wat eenmaal dood is kan niet meer tot leven gewekt worden ondanks de sprookjes die ons verteld worden. Wetenschap, onderwijs, gezondheidszorg, voedselvoorziening onder deze economische voorwaarden hebben ons geleid in een richting waarvan we op eigen kracht niet meer terug kunnen en zelfs niet willen komen. De overgrote meerderheid van de mensheid die van dit proces op een of andere wijze profiteert en ervan afhankelijk is wil dat niet. Het doemscenario voor de aarde wordt aldus zeer concreet.

Als je deze ontwikkeling onderkent legt dat een morele verplichting op. Onttrek je je daaraan handel je als een fascist, op zijn minst als een egoïst die in principe lak heeft aan wat plaatsvindt en niet over de samenhangen wereldwijd wenst na te denken, ze het liefst negeert, maar wel met het vingertje wenst te wijzen, de schuldigen dat zijn de anderen. De kern van christelijk denken.

De houding van deze mensen is er steeds eentje waarbij het eigen klein leed sterk uitvergroot wordt, dat van de ander niet waargenomen wordt of in het ergste geval ontkent, zelfs als men er de veroorzaker van is. Dan kan het gebeuren dat gezegd wordt, ik heb geen schuld, had dat kind maar niet plots de straat op moeten rennen achter een bal aan. Regels zijn regels en daar heeft iedereen zich maar aan te houden.

Een kras voorbeeld vond ik het volgende: #Metoo. Het vormde, mede met het gesprek op de Franse TV de aanleiding tot dit stukje. De vrouw die zichzelf als parasiet duidt had fanatiek deelgenomen aan deze Twitter actie, wist ze zelf te melden. Daar wilde ik niet zonder reden het fijne van weten. Precies wat ik dacht, het eigen leed sterk aandikken, grof gebekt anderen hun plaats wijzen, en geen stom woord werd vuilgemaakt aan de oorzaken en ellende waar veel vrouwen hier en elders onder verkeren. Over solidariteit gesproken.

Als je serieus genomen wilt worden hoor je dit thema tot een centraal thema van je dagelijkse bezigheden te maken als je daartoe over de middelen beschikt. Niets van dat al. Slechts kreten worden geslaakt richting derden om te kunnen gloriëren als de betere mens. Bont wordt het als woorden verdraaid worden om het contrast tussen het ik en de rest die niet wil deugen nog groter te maken. Weet u wat? Ik zet haar berichtjes hier neer, gewoon om ze tonen, zonder verder commentaar, zoals ik ooit begonnen ben in de verwachting dat ik me richt tot mensen die de leeskunst machtig zijn en niet met vooroordelen behept. Immers daar was dit stukje mee begonnen, dè mens bestaat niet, maar we maken allen, man en vrouw, deel uit van de mensheid en de natuur. Ontken je dat, dan gaat het mis, ook in onderlinge relaties, zoals bij deze vrouw.

ROODKAPJE EN DE BOZE WOLF

2015

 

2016

 

2017

 

2018

Nog steeds niets vernomen…

4 november 2015

VanOverNaar 8:07am
@elizemanis @InaDijstelberge
Over dit individu is er al een mooi dik dossier bij het OM en hij bouwt er aan verder #zeghet
VanOverNaar 8:03am
@InaDijstelberge
Dossier 115970

cc @het_OMhttps://t.co/2wbHJgULqs pic.twitter.com/Vz1PgxT1po

— Alphonse Scaf (@Tibaert) October 15, 2018

Even terzijde of toch feitelijk niet. Wie schiet er met dergelijke ontboezemingen en aannames wat op? Wie wordt ermee geholpen? U begrijpt, ik reken personen af op hun daden en uitspraken of het nalaten daarvan als actie gewenst is. Wat doet deze vrouw? Ze laat censuur plegen en klopt zich op de borst. En verder? Ach, ze geeft me de gelegenheid om over fascisme wat meer duidelijkheid te verschaffen. Ik herhaal het nog maar eens, wie het niet bij zichzelf wil onderkennen is er een gewillig slachtoffer voor als de tijd erom vraagt. Aan haar handelwijze valt dat uitermate goed te verduidelijken. Een autoritaire persoonlijkheid, tuk op regeltjes en orde.

Op het helaas bijna doodnormale leven van veel vrouwen, midden in onze geciviliseerde maatschappij, wil ik nogmaals nadrukkelijk wijzen. En u weet, als dader, niet veroordeeld, kun je het tot kamerlid schoppen, herkozen worden zelfs. Als je maar aardig bent voor katten en honden. Je geniet daarbij bescherming van een internationaal vermaard fascist, die hoopt ooit nog eens Leider der Nederlanden te worden. Enfin, lees maar, het stemt droef en daarover mag je niet zwijgen.

UNE SEMAINE ORDINAIRE

Het dagelijkse huiselijke geweld in Frankrijk…

Dankzij Fred Vargas, bij het grote publiek bekend als schrijfster van policiers, kunnen we tot slot een brug terugslaan tussen moord en doodslag en wat de aarde te wachten staat. De complete uitzending van het boven gesignaleerde programma.

 

---

• dikke dossiers

• een ingeving

• ’S AVONDS VOLGT DIT

• DION, TEUN EN HUIB…