Geen keuze laten

Gepost op door tibaert

Uemura Shōen (Japanese, 1875-1949): Flames



Handelen we ooit in volle vrijheid, met kennis van zaken, zonder iets of iemand te schaden? Zeker niet, het is zelfs onmogelijk, simpelweg vanwege het menselijk tekort. Is het tegen deze achtergrond mogelijk absolute oordelen te vellen over iemands daden of juist het nalaten hiervan. Uiteraard niet. Toch wordt geoordeeld met verregaande consequenties in de politiek, door justitie en op de media. In het dagelijkse leven is het zelfs de gewoonste zaak van de wereld. De gevolgen van al die oordelen, oprecht of geveinsd, zijn immens. De veruit ernstigste is wel dat de goegemeente verdeeld raakt in twee kampen, voor of tegen. Te doorbreken valt een dergelijke patstelling door het debat, niet om gelijk te krijgen, maar om te nuanceren, vragen te stellen, zich verplaatsen in de ander, mits dit alles ter goeder trouw gebeurt.

We leven in een wereld waarin de kennis over de maatschappelijke houding van mensen en hun psyche primair in manipulatieve zin misbruikt wordt voor macht en geld. Deze kennis kun je bestempelen als de grote verworvenheid in het vriend-vijand denken. Het wetenschapsbedrijf, alles en iedereen is koopwaar, verleent haar diensten om propaganda en reclame doelgerichter en effectiever te maken. De digitalisering verricht werkelijk wonderen om iedereen volledig transparant te krijgen. Het geldende recht levert op haar beurt het raamwerk, waarbinnen geageerd kan worden. Recht dat primair dient om de bestaande orde en klassen in stand te houden. De rechten van vrouwen en kinderen leveren hiervoor dagelijks het bewijs.

Slechts in rechtstreekse gesprekken, in een dialoog, wordt duidelijk waarvoor we staan. Ze worden het beluisteren waard als ze tot doel hebben ons een blik te gunnen in wat in de betrokken personen omgaat. Een tweetal voorbeelden om dit te illustreren. Eerst gesprekken met vrouwen die tot geweld zijn overgegaan. Zeer opmerkelijk zijn de uitspraken van een vrouw die zich bekeerd had tot de islam.

 

Des femmes violentes

 

 

« Je ne vous tue pas, je vous marque »

Une création de Charlotte Bienaimé

 


Of het nu gaat om gevangenen, familieleden van gevangenen of slachtoffers van geweld, wat doet de gevangenis met vrouwen?
 
Voor vrouwen wordt het gebruik van geweld bijna altijd voorafgegaan door mannelijk en/of economisch, sociaal en institutioneel geweld.

LITERATUUR
– Femmes en prison et violences de genre, résistances à perpétuité, Natacha Chetcuti-Osorovtiz, La Dispute
– Une institution dégradante, la prison, Corinne Rostaing, Gallimard
– Penser la violence des femmes, Coline Cardi, Geneviève Pruvost, La Découverte
– Femmes détenues, les oubliées, Observatoire international des prisons

 
Met medewerking van de Börsenverein des Deutschen Buchhandels is de Hessische Rundfunk een serie gestart met als titel: FREIHEIT DELUXE met Jagoda Marinić. Deze schrijfster wil met een partner een debat uitlokken over vrijheid en de ruimte die hiervoor noodzakelijk is. De eerste twee afleveringen.


Twitter is een van de slagvelden waarop lijnrecht denkende figuren, zich als autoriteit voelende personen volop aan hun trekken komen. Ze worden verguisd door de ene partij, aanbeden door de andere. Ze sluiten buiten, plegen verraad, zijn op wraak belust, ze smeden kongi’s. Ze spelen het spel dat van hen verwacht wordt door de grote profeten van waarheid en openheid en leveren dankzij deze hulpvaardigheid al bij voorbaat ongewenst uit aan machthebbers van welke kleur ook. De keuze wie macht verkrijgt hangt af van de grillen van Gates, Bezos, Soros, Zuckerberg, Murdoch of welke profeet ook. Zij beschikken over de middelen te maken en te breken. Had Jezus of Hitler erover beschikt dan was de aarde al tot een paradijs omgetoverd, waar slechts harmonie geldt en ieder zijn plaats kent. Gevangenissen en gekkenhuizen volstrekt overbodig waren. Geen oorlogen meer, geen moord en doodslag, slechts rust, dodelijke rust. Geen geschiedenis meer, maar het einde der tijden.

Kennelijk hunkeren velen naar een dergelijke toestand, als we Twitter mogen geloven. Regelneven alom. Mensen die de vrijheid niet aankunnen en ze verwarren met autobezit en geld op de bank. Juist zij willen beletten dat zaken wezenlijk veranderen, ons energiegebruik (misbruik), geld als maatstaf voor macht, het verholen seksisme en racisme, natuur als façade. In alles voelen ze zich superieur, deze armzalige geesten. Ze hebben gekozen. Ze ademen nog, maar leven niet meer en helpen het leven van anderen te verwoesten. Doodsbang zijn ze, dat blijkt overduidelijk tijdens de heersende pandemie.
 



Michel Lambert – Vos Mépris Chaque Jour
Cyril Auvity (Orphée)

Uitgelichte afbeelding: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert