Twintig jaar na de ondergang van het Derde Rijk verscheen een Russische documentaire met de titel “Обыкновенный фашизм” (Het dagelijkse fascisme) van Michail Romm. De film baseert op een selectie van materiaal uit het Reichsfilmarchiv met voor het Westen zelfs tot heden veel onbekende registraties. Het tekent in het kort de ideologische houding van het z.g. Vrije Westen t.o.v. het verleden. Het beest was verslagen, het “monster Hitler”, en degenen die dat monster verslagen hadden waren nu aan de beurt, immers de Westerse economie moest draaiende gehouden worden en het volk in slaap gesust zodat het niet op verkeerde gedachten kon komen. Stel je voor socialisme zou een kans van slagen krijgen. Over fascisme werd uiteraard niet meer gesproken, de werkelijke fascisten zaten op werkelijk bijna elk terrein vast in het zadel, van militair en justitie, van de media tot het wetenschappelijk bedrijf toe. De consumptiemaatschappij begon te floreren en dat was goed zo.
De werkelijke volksverlakkers waren diegenen die beter moesten weten maar hun integriteit verkochten voor een paar zilverlingen. In ons land iemand als Willem Drees. Goh, wat was die man benauwd voor het Rode Gevaar, vandaar dat hij groen licht gaf voor een koloniale oorlog in ruil voor sociale wetgeving voortbouwend op die van de bezetter. Het wantrouwen over en weer werd gezaaid, zodat niemand meer vertrouwd werd buiten de eigen parochie. Een aloude volkstrek zelfs in de Lage Landen. Op die manier hadden de machtigen hun handen volledig vrij. Maar nogmaals, de verraders aan de socialistische zaak vielen op de eerste te plaats te vinden bij de sociaal-democraten, een geschiedenis die op z’n minst teruggaat tot de Eerste Wereldoorlog. De ideologische overlappingen van de SPD met de nazi’s waren zelfs zeer frappant, ook wat de “volkshygiëne” betreft: “Die Fürsorge im Licht der Volksbiologie” (1935) van de chef-ideoloog van de SPD, Theodor Geiger (later gevlucht voor de nazi’s, welkom geheten in Denemarken).
Michail Romm: Der gewöhnliche FASCHISMUS
Over de historische continuïteit zou het steeds moeten gaan, over die van het liberalisme, het kapitalisme, het nationalisme en het socialisme met al hun raakvlakken met fascisme. Wat zou gebeurd zijn als politiek en (historische) wetenschap hun taak in dienst van de samenleving hadden gesteld en de media de rol hadden vervuld, die ze zouden moeten vervullen? Het tegendeel is gebeurd. Voortdurend is propaganda ons deel, in zijn meest afstotelijke variant via de reclame van de “Vrije Markt”. Vakantie moet, autorijden moet, het zijn noodzakelijke levensbehoeften tezamen met voedsel en drank uit de levensmiddelenindustrie. Warsteiner bier is nu in de reclame bij AH, hoorde ik gisteren en leve de vooruitgang, elektrisch rijden is nu comfortabel, want denk aan het milieu. Die hersenspoeling leren de kinderen inmiddels al vanaf de geboorte.
Ja, de sociaal-democratie heeft veel mogelijk gemaakt als concurrentiemodel van het “reëel bestaande socialisme” aan gene zijde van het IJzeren Gordijn. Op die weg wordt voortgeborduurd. Het draaiboek heet “Clash of Civilizations” met als uitkomst “War on Terror”, en juist daar praat niemand over. Op de eerste plaats wel diegenen die het (ons) heersende systeem trouw ondersteund hebben. Ze zeggen te waarschuwen tegen, jawel, opkomend fascisme, en beseffen niet dat ze het fascisme steeds een grote dienst bewezen hebben, het alledaagse. Ze ontkennen elke samenhang tussen het globaal opererend kapitalisme en de gevolgen daarvan voor het democratische gehalte van de maatschappij, dat verworden is tot stemmen via de portemonnee of bankpas. Dergelijke lieden beweren bovendien, en dat is de werkelijke gotspe, dat ze weten wat fascisme is terwijl ze in al hun uitspraken en handelingen zich laten kennen als fascist, als iemand op geen enkele manier bereid tot dialoog, nooit door enige twijfel geplaagd. Het roepen om de sterke staat voor de goede orde is nooit ver weg. Zij wensen te bepalen voor de ander, voor de samenleving, voor het volk in heel hun bekrompenheid en gebrek aan kennis van de materie.
Een van hen heb ik de laatste maanden op de korrel genomen, iemand die afgaat op laster en smaad richting mijn persoon en partij kiest voor, zoals ik ze heb leren kennen, fascisten. De man in kwestie zegt het Italiaans fascisme te hebben bestudeerd, dus ik mag aannemen dat hij de Italiaanse taal machtig is en zal dus de bovenstaande documentaire moeiteloos in de originele versie tot zich kunnen nemen. Verwacht geen reactie van hem. Deze man gaat er wel vanuit dat via Twitter iets over fascisme duidelijk gemaakt kan worden. Mijn stelling staat hier haaks op, dankzij Twitter kun je laten zien hoe fascisme werkt, hoe miserabele figuren stiekem en achterbaks te werk gaan om iemand monddood te maken en hoe vervolgens zielige klerken in hun val trappen. Een dergelijke zienswijze is aan die fascisme-kenner, en velen met hem, niet besteed. Desondanks vervolg ik m’n weg, dat zie ik als mijn plicht: open en oprecht verslag doen.
-
DE NATIONAAL-SOCIALISTISCHE KATECHISMUS VAN DE WARE LIBERAAL
-
FASCISME VOLGENS SOCIAAL-DEMOCRATISCHE BEGINSELEN
-
RUSSISCH FILMMATERIAAL OVER DE KZ’S
-
EENMALIGE OPROEP
-
SCHAAMTE EN SCHULD
-
GEEN KEUZE LATEN
-
ONS LAND?
-
DE FATWA VAN BIDEN
-
ERBARME DICH…
-
DE KERN VAN ONZE BESCHAVING
-
DE ECONOMIE VAN RACISME
-
FOOLISH CHILDREN
LITERATUUR
Der gewöhnliche Faschismus
„Der gewöhnliche Faschismus“ von Michael Romm
Theodor Julius Geiger
Hitlers Volksstaat
Les Temps Modernes
Uitgelichte afbeelding: bron
