Arrivée à Paris de la Marche pour l’égalité et contre le racisme, 20/11/1983
Het onmondig houden met een paternalistische instelling, dat was en bleef de houding van de sociaal-democratie, ondanks de slogan in 70er jaren over het delen van kennis en macht. Het onder controle brengen, het incorpereren van sociale bewegingen, hoorde hier nadrukkelijk bij, van huisvesting en werkomstandigheden tot de vrouwenbeweging toe. Niets ontsnapte aan hun aandacht, ook de gastarbeiders niet. De sociale vrede, daar stonden ze voor in, dat maakten hen tot ideale regeringspartner. Onrust en mogelijk oproer de pas afsnijden was (en is) het devies. Mocht het niet lukken dan is er nog politie.
In 1983 was het Mitterrand die zich als eerste president ooit waagde onder het gemene volk, in een buurt bevolkt door “beurs” en hun ouders uit de Maghreb. De jongeren hadden een mars georganiseerd voor gelijkheid en gerechtigheid, tegen racisme, een mars vanuit Marseille en Lyon naar Parijs, een mars van het Zuiden tegen het Noorden, als machtscentrum.
Maryline Desbiolles heeft over deze manifestatie materiaal verzameld en gesproken met betrokkenen. Het resulteerde in het onlangs verschenen boek: “Charbons ardents“, waarin het vuur van de revolte weer levendig wordt.
Uitgelichte foto: MARCEL MOCHET – AFP
