De neokoloniale blik

Eye See You



EN FILANTROPIE…

 

BILL GATES IN AFRIKA

 
Laat het eerst even bezinken, kapitaal, ongelimiteerde macht over onze gezondheid en voedsel, controle over beschikbare informatie, zonder enige verantwoording. In het kort onze vrije, open en democratische samenleving. Ze wordt massaal politiek ondersteund.
 
De bouwstenen voor dit politiek-economische systeem werden al in de eerste helft van de vorige eeuw gelegd. Kapitalisatie van de landbouw, ontwikkeling van de petrochemische industrie en fascisme. In Auschwitz met name werd fundamenteel onderzoek gepleegd dat tot een grote sprong voorwaarts leidde.
 
De grote sprong voorwaarts, nee niet de Chinese, maar de Amerikaanse, met dank aan de nazi’s, heeft ons op elk denkbaar terrein een ongekende welvaart gebracht met de macht in enkele handen. Het uitroeien van al wat niet waardevol is voor onze beschaving kon daardoor een hoge vlucht nemen.
 
Om deze vooruitgang en de exploitatie van de wereld voor de toekomst veilig te stellen dienen we onze levensruimte met alle middelen te verdedigen. Daartoe dient de NAVO en kunnen hieraan het recht ontlenen wat ons toebehoort. Van dit recht is het volk volledig doordrongen.
 
Mengele en Hitler in één persoon. Wie had dat durven denken? En hij wordt door de machtigen op aarde op handen gedragen als heilbrenger voor de mensheid.
 
Verantwoordelijken, journalisten, politici, die over praktijken als die van Bill Gates zwijgen of ze zelfs goedpraten en met het vingertje richting de andere kant wijzen, maken zich op zijn minst medeplichtig aan criminele daden. Een voorbeeld van een dergelijke propagandistische praktijk…
 


 
 

BELTON’S WESTERSE INVALSHOEK

Eddy Bonte

 

Vladimir Poetin (CC 3.0 unposted Kremlin.ru)

Ik nam met verbazing kennis van “Een overrompelende studie over Poetins rijkdom en omgeving”, Jef Abbeels recensie van “Hoe de KGB Rusland heroverde en vervolgens de strijd aanging met het Westen” door Catherine Belton. (Uitpers, 23 juni) Ik lees namelijk enkel en alleen een typisch Westerse woordenschat gekoppeld aan een typisch Westerse invalshoek, met een totale afwezigheid van, bijvoorbeeld, de Westerse pogingen om Rusland dwars te zitten door “revoluties” te steunen, zoals de “oranje” revolutie in Oekraïne met steun van de CIA (“oranje”, geen rood).

Eigenlijk is de redenering van Belton eenvoudig: een regime is dan goed, wanneer het over een formele, ja, formalistische “democratie” beschikt, tegen een prijsje zijn rijkdommen voor ons openstelt en in de nodige mankracht voorziet. Ze werkt dan ook niet toevallig voor The Financial Times.

Russen die rijk worden zijn geen miljonair, maar oligarchen. Arabieren die steenrijk worden, zijn gewone miljonairs, zoals u en ik. Ook als ze institutioneel de mensenrechten schenden.

Met India, het land van de kasten, hebben we geen probleem. Alle handel is in ons voordeel. Het land levert ook voldoende ingenieurs en ICT’ers af die voor onze bedrijven werken binnen ons systeem. Jammer van de godsdienstoorlogen natuurlijk, maar alla.

China echter, dat onze spelletjes en onze ‘manuals’ heeft overgenomen en verfijnd, daar kunnen we niet tegen. Dat is er plots sprake van ‘hegemonie’.

De verliezer kan niet tegen zijn verlies. En dus wordt er met het vingertje gewezen. Worden individuen geviseerd en als kleine duivels voorgesteld, zoals dat de voorbije decennia altijd is geweest.

Ook al is alles wat Belton over Poetin schrijft waar, dan nog heeft het hoogstens een anekdotisch gehalte.

De kern zit niet daar. De kernvraag luidt in welke mate Europa kan uitgroeien tot een blok naast de VS, China en Rusland, uiteraard desgevallend in combinatie met deze of gene partij. Of wordt toegelaten uit te groeien tot. De geostrategische vraag luidt: waar ligt de oostgrens van “Europa” en bijgevolg ook waar begint en eindigt Rusland. Dat moet éérst worden uitgeklaard. Het is een illusie te denken dat “Europa” zich kan blijven uitbreiden zolang het de weerstand de baas kan, met als bijgedachte dat de rol van Rusland is uitgespeeld en die van “Europa” nog komen moet.

Bovendien: Oekraïne, Georgië, Armenië e tutti quanti omvormen tot de zoveelste economische satellietstaten van “Europa” (na Bulgarije, Hongarije, Moldavië, Noord-Macedonië, enz.), d.w.z. tot consumptiestaten, is een regelrechte aanslag op het milieu.

Wat von der Leyen ook moge dromen: in dat soort Europa, zal de helft van de Europeanen zich niet herkennen. Maar de vakanties zullen er goedkoop zijn en het werkvolk ook.
 


BRON
UITPERS – 27 Juni 2022




Uitgelichte foto: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.