Robert Boyvin: De parabel van de rijke man en Lazarus
Heures à l’usage de Rome, Rouen (c. 1500).
Het was 1967 en bestedingsbeperking, de bouwwereld lag voor een deel plat. Dankzij de militaire dienstplicht kon ik nu pas aan de slag en dat betekende een valse start voor m’n loopbaan. Je had te accepteren wat zich toevallig voordeed. Zo kwam ik bij een drietal collega’s terecht op een bovenverdieping van architectenbureau Boosten om de schetsontwerpen van Ponti voor de Bijenkorf in Eindhoven uit te werken. Van die raampartijen deugde geen ene moer.
Een van de collega’s kwam uit Nederlands-Indië. Levendig herinner ik me zijn reacties op de berichten via de radio over de Zesdaagse Oorlog. De twee anderen stonden te juichen over de Israëlische overwinning alsof het een sportwedstrijd betrof. Zelf moest ik denken aan mijn nicht in de Kibbutz. Later zouden een viertal van haar kinderen dat land ontvluchten, waarvan een met een afschuwelijk oorlogstrauma.
Enkele jaren nadien was ik op een van mijn omzwervingen door het land terecht gekomen in Kampen. Er vond, als ik me goed herinner, een boekenmarkt plaats, met opvallend genoeg ook een kraampje van het Palestina Comité. Daar was ik weliswaar lid van, maar had nauwelijks contacten in die wereld. In de jaren rond 1970 heerste een groot taboe in Nederland betreffende wat eufemistisch de Palestijnse kwestie werd genoemd. Dat veranderde enigermate na de oliecrisis met de autoloze zondagen tot gevolg. Toen gingen echter ook weer de antisemitische sentimenten opspelen, die na ’45 niet meer openlijk geuit werden. Zo zag je in enkele jaren tijds op een schrijnende manier de aanhankelijkheid t.o.v. Israël kantelen in antisemitisme van de kouwe grond. Iets waar fascisten als Wilders momenteel gretig misbruik van maken.
In het kort een verklaring over mijn houding tegenover alles wat in Palestina gebeurt met het besef dat jood zijn niet betekent tevens zionist te zijn, van welke pluimage dan ook, zich te scharen achter de politiek van Israël of zelfs in te stemmen met het bestaan van die staat. Persoonlijk deel ik de opvatting dat door het zionisme te omarmen joden in de nationalistische en zelfs de daaruit voortvloeiende valstrikken van fascisme zijn getrapt.
Een ander geluid nu, dat van joden…
DE VLAMMENDE AANKLACHT VAN JAAP HAMBURGER TEGEN DE ISRAËLISCHE PRAKTIJKEN
Claire Schut
Op zaterdag 13 augustus was er op het zinderende Jaarbeursplein in Utrecht een goed bezocht protest tegen het recente Israëlische geweld tegen de Palestijnen, shocking klem in hun openluchtgevangenis Gaza. Het kostte 49 Palestijnen het leven, onder wie 17 kinderen in de leeftijd van 4-16 jaar. Eén van de sprekers in Utrecht was Jaap Hamburger, voorzitter van Een Ander Joods Geluid (EAJG). Met een vlammend betoog over verkeerd begrepen zionisme en mateloze arrogantie, onderdrukking, landroof, verdrijving. En al die andere daden in strijd met het recht, mensenrechten, internationale verdragen, en alles wat ook die gristelijke god verboden heeft.
Nog vóór hij met zijn toespraak van wal stak, begon Jaap Hamburger met te betwisten wat mensen vaak over Gaza zeggen – dat het een openluchtgevangenis is, de grootste ter wereld nog wel, zoals het cliché luidt. Dat is niet juist, aldus de voorzitter van EAJG:
“In een rechtsstaat zijn gevangenen veroordeeld tot straf door een onafhankelijke rechter, nadat de aanklacht bewezen is verklaard en de relevante bepalingen uit de Strafwet zijn toegepast. In een rechtsstaat is de rechtspraak openbaar en wordt de gevangene bijgestaan door een advocaat. In een rechtsstaat heeft de gevangenisstraf een bepaalde duur en in een gevangenis heerst een regiem, geen willekeur.”
“Dat alles geldt niet voor de bevolking van Gaza. Zij is veroordeeld buiten alle wetten om, door een rechter die ook aanklager en uitvoerder van de straf is. Er zijn geen regels of wetten gevolgd, er is geen advocaat aan te pas gekomen, er is geen uitzicht op vrijlating. Willekeur bepaalt het lot van de bevolking. Gaza heeft daarom meer van een concentratiekamp dan van een gevangenis.”
Daarmee was de toon gezet. Of zoals Boudewijn de Groot zong in ‘Andere Tijden’: “de streep getrokken, de vloek was gelegd, op alles wat vals is en krom en onecht.”
Toen stak de voorzitter van EAJG van wal. Dit is zijn toespraak, hier met zijn toestemming integraal weergegeven:
“Dames en heren, mijn naam is Jaap Hamburger, ik spreek namens Een Ander Joods Geluid. Dat is de naam van de Nederlandse organisatie waarvan ik voorzitter mag zijn, maar veel belangrijker dan dat: dat is de aanduiding van een Geluid dat niet alleen in Nederland maar overàl aan te treffen is, in bijna alle Europese landen, in Engeland, in Amerika, in Canada, in Zuid-Afrika, en ja, ook in Israël, ook daar is een ander joods geluid aanwezig. Ja, waar niet, waar joden wonen? Het is het geluid van joden die geen zionist willen zijn.
Waar komt de zionistische leer vandaan, en wat is er van geworden?
“Ooit, aan het einde van de 19e eeuw was het zionisme een lofwaardige emancipatie- en bevrijdingsbeweging voor midden- en oost-Europese en Russische joden. Het streed, vaak onder de banier van het socialisme, voor gelijkheid van allen voor de wet, voor gelijke burgerrechten.”
“Die erfenis heeft het zionisme verloochend toen het door de joodse immigranten meegenomen werd naar Palestina. Eenmaal daar aan land gegaan, is het van lieverlee geïnfiltreerd en geïnjecteerd met een dosis religie. Gemengd met het chauvinisme dat in Israël uit diverse bronnen vloeit, waaronder dat van de Amerikaanse en Russische immigranten, is het vandaag de dag verworden tot de beweging van mateloze – ik herhaal dat woord: mateloze – arrogantie, zelfrechtvaardiging, onderdrukking, landroof en verdrijving.
Hedendaags zionisme in Israël, en elders
“Daar staan we nu: het hedendaags zionisme regeert Palestina tussen de river en de sea – let wel, ook Gaza valt onder dat gebied, ook Gaza is naar internationaal recht bezet gebied!”
“En wat behelst dat hedendaags zionisme in de praktijk? De verleiding is groot beladen begrippen uit de geschiedenis in herinnering te roepen: Blut, Boden, Lebensraum en ja, ook Uebermensch en Untermensch. Want als Israëli mag ik, wat jij als Palestijn niet mag.”
“Ik maak hier de dienst uit, dat recht heb ik mijzelf gegeven, op de punt van het geweer. Als jij daartegen protesteert, dan ben jij een antisemiet en als jij je daartegen verzet, dan ben je een terrorist.”
“Jij Palestijn, jij zult weten dat wij hier de baas zijn, wij volgen en bespioneren jou dag en nacht, tot achter je voordeur, wij arresteren jou waar en wanneer wij willen, houden jou gevangen zolang ons goeddunkt, een fatsoenlijke rechtsgang bieden wij jou niet. Wij martelen jou, wij bombarderen jou en je volk, bij voorkeur als je in Gaza woont, dan hebben wij iets om over op te scheppen en te juichen. Wij doen gewoon altijd en overal wat ons goeddunkt, en een reden verzinnen we er later wel bij, of zelfs dat niet. Want eigenlijk hebben wij altijd al een geldige reden: jj valt ons aan en wij verdedigen ons.”
“En als jij daar, ja jij, van dat andere joodse geluid, het daar niet mee eens bent, waar jij ook woont, jij bent erger dan een antisemiet jij bent een verrader, een linkse verrader van je eigen volk.”
“Dat is het wereldbeeld van degenen die zich daar ‘zionist’ durven te noemen, degenen die vergeten zijn of nooit geweten hebben dat het zionisme ooit gelijkheid preekte. Dat is het echte verraad, dat van de joods-zionistische die hards, die in ons land vertegenwoordigd worden door het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en haar directeur Hanna Luden, door het Nieuw Israëlietisch Weekblad NIW en haar hoofdredacteur Esther Voet, en door een handvol al te luidruchtige lieden op Twitter, maar ook door de zionisten van gristelijk rechts.
En nu wij!
“Want je hoeft geen jood te zijn om zionist te wezen, Van der Staay en Segers en ook Wilders bewijzen het elke dag. Zo hoef je gelukkig ook geen jood te zijn om anti-zionist te wezen, jullie bewijzen het.”
“En dit, dames en heren, dit is de boodschap van het andere joodse geluid voor al die zionistische mee- en mooipraters, de Ludens, de schare NIW-lezers, de van der Staayen en de Segers-getrouwen, de Wilders-volgers, voor Verdoner, de Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding die maar niet begrijpen kan dat afkeer van de Israëlische Apartheid juist het tegendeel van antisemitisme is, dit is de boodschap ook voor de zwijgers en de wegkijkers, de Hoekstra’s en de Rutte’s, dit is mijn boodschap, dit is uw boodschap:
“FREE, FREE, PALESTINE, FREE, FREE, FROM THE RIVER TO THE SEA, NOW AND TILL ETERNITY! FREE, FREE!”
En zo sprak Jaap Hamburger van EAJG. Ja, free free Palestine! Recht en gerechtigheid. Moge het zo gaan als Boudewijn de Groot het al zong: “Hij die straks wint, is wie gisteren verloor, want er komen andere tijden.” Free Palestine.
AUTEUR
Claire Schut (28 februari 1956, Amsterdam) is schrijver en jurist. Ze heeft ruim 25 jaar ervaring bij de overheid, o.m. op het terrein van ambtenarenrecht, klachtrecht en onderzoek naar discriminatie, seksuele intimidatie en ambtelijke integriteit. Als freelance tekstschrijver en journalist schreef ze o.m. voor de Economische Voorlichtingsdienst (EVD), SNS bank Randstad, Centraal Orgaan Opvang asielzoekers (COA), Verbond van Nederlandse Ondernemingen (VNO), Federatie van Nederlandse Exporteurs (Fenedex), ISW Opleidingen en Literair Theater Branoul.
Bron: Opinie – 14 augustus 2022
Uitgelicht: bron
