Jaffa, Palestine, between 1934 and 1970
Van een afstand de zaak in ogenschouw nemen doet vaker beter begrijpen. Eveneens, denk ik, als je je oor te luister legt bij buitenlandse media.
Een jaar of twintig geleden werd op de Duitse radio uit de doeken gedaan hoe (politieke) vluchtelingen op Schiphol behandeld werden. Het masker van het tolerante en humanitaire Nederland werd volledig afgerukt. Door de jaren heen is zo bij mij het beeld gegroeid van een land dat zich uitstekend weet te verkopen als menslievend en rechtvaardig, maar in wezen niet zoveel anders is. In Nederland kritiek leveren op misstanden of de gevoerde politiek die niet strookt met dat zelf gecreëerde beeld wordt een taaie missie. “Waar heb je het over? We zijn niet zo. Als ze het er niet mee eens zijn moeten ze maar oprotten”.
Van alle “-ismen” is het nationalisme wel het taaiste gebleken. Na de val van de Berlijnse Muur is het zelfs bezig aan glorieuze comeback in Europa. Lieden die deze kaart spelen, of het nou op de Balkan is of elders, spelen steeds het brandgevaarlijke spelletje van verdeel en heers. Om macht te verwerven kunnen ze dankbaar gebruik van een vorm van democratie, waarbij kennis niet van node is. Geen feiten en argumenten alsjeblieft. En de media spelen dit spel van manipulatie steeds nadrukkelijker mee. Het zal u bekend voorkomen en weinig hoopgevend al bij al.
Ook Adolf Hitler begon als een klein mannetje van zichzelf en van zʼn missie overtuigd. De ideeën voor zijn rassenleer haalde hij uit jawel de USA. Ook hij wist zich af te schermen van potentiële concurrenten om de macht. Hij wist in een democratie aan de macht te komen in een geciviliseerde maatschappij. Dus het kan. De voorwaarden waaronder en de uitwerking zullen een geheel andere zijn als iets dergelijks zich herhaalt. Het sluipend politiek gif verbreidt zich echter snel zeker in tijden van economische neergang.
Verontrustend is het gelet op de steun voor iemand die zijn standpunten niet ter discussie stelt maar met een geestelijke starheid tracht te verwezenlijken. Zijn aanhankelijkheid voor Israël schijnt als lakmoesproef te gelden voor zijn politieke
positionering. Oud-premier van Israël Begin was een groot bewonderaar van Mussolini en een uitgesproken terrorist voor 1948. Een pro-Israël houding is in ieder geval niet eenduidig. Vraag hem liever met wie hij aldaar contacten onderhoud.
Misschien verdwijnt deze roomse kruisridder snel in de vergetelheid omdat hij als nuttige idioot heeft afgedaan en ingeruild wordt voor een waarlijk groot leider, en dan is het te laat, of we gaan allemaal eens snel in de spiegel kijken.
Uitgelichte foto: bron
