Do nothing and you may as well lend a hand
Onder deze titel stond hier eerst een Australische videoclip om mensen te sensibiliseren om het noodzakelijke te ondernemen bij het constateren van huiselijk geweld. Een zeer beklemmend filmpje waarin we een ouder echtpaar zien dat verstijfd is van schrik bij het aanhoren van wat er bij de buren plaatsvindt en uiteindelijk voor de verkeerde oplossing kiest.
Hiervoor in de plaats nu deze korte film. De bijgaande tekst heb ik onveranderd laten staan.
Zo niet, maar hoe dan wel? Als manneke van een jaar of zes heb ik ooit de kwelgeest van mijn neefje te grazen genomen, een kop groter dan wij waren, midden tussen de vrome kerkgangers. Er werd ach en wee geroepen, maar mijn neefje heeft nooit meer last gehad. Een vroege levensles. Ook: meisjes sla je niet, hoe vervelend ze ook doen.
Snel ontdek je als kind lafheid en smeerlapperij. Katapulten, messen. Je ontwikkelt een zesde zintuig voor gevaar en hoe er mee om te gaan. Bendevorming: pak de leider en je hebt nergens meer last van. De pikorde ontmantelen. Vele malen erger voor kinderen is het verstoten worden uit een groep, niet mee mogen spelen. Tot eigen schande moet je later bekennen dat je hier aan mee gedaan hebt. Iemand uitmaken voor dom of achterlijk. Boeren. Een mechanisme dat door het onderwijs met de paplepel ingegoten werd. Rangnummers.
Alles overheersend echter de sociale gelaagdheid. Hoe goed je op school ook bent, steeds rangnummer 1, toch moeten aanvaarden dat je het van bepaalde kinderen niet kunt winnen, hoe weinig begaafd ze ook waren. Zij gingen, bijgespijkerd, naar het gymnasium. Intelligentie? Elke rechtvaardigheid tartend. Zij hadden de middelen, rangnummer 1 niet.
Al deze zaken gaan door je heen bij het zien van dat korte filmpje. Die man en vrouw zijn ook kind geweest. Wat hebben ze moeten verdringen. Waarom komen mishandelde vrouwen steeds weer uit bij gewelddadige mannen. Zo ook hun dochters. Waarom adoreren moeders vaak hun zoons en zijn ze blind voor wat ze aanrichten? Welke waarden geven ze hen mee? Die van het recht van de sterkste of die van geweldloosheid? Die van klassenbewustzijn èn van rechtvaardigheid? Zijn normen belangrijker dan waarden: sociaal versus a-sociaal? Wit versus zwart, er kan maar een winnen en de winnaar heeft altijd gelijk. Misschien wel het meest schunnige aan de huidige sportverdwazing, die dwang om te winnen.
Jong geleerd is oud gedaan, met of zonder wapens. Met of zonder woorden.
Uitgelicht: screenshot uit film
