Des mots de minuit

Nooit één argument, nooit één argument zegt iemand die hier aan het woord komt.

Argumenteren, bewijzen, het bewijs leveren. Maar wat is een argument, een bewijs? Mij komt nu onweerstaanbaar een trol in gedachte, een trol waaraan dit weblog min of meer haar bestaan dankt. Een hoog intelligente trol, IQ 150. De meting van het IQ is niet honderd procent zuiver te bepalen, zegt hijzelf, maar wel voor pak weg 99,99% . Wie durft vervolgens dit argument, dit bewijs van intelligentie onderuit te halen? Het IQ is immers op bijna natuurwetenschappelijke wijze te meten, wordt gesteld. Een argument, een bewijs van zijn intelligentie? Zo ja, wie ben je dan om aan een uitspraak te twijfelen als: “het zit de Marokkanen in de genen. IQ=80″. Valt aan dit door hem geponeerde feit nog te tornen?

Trol Willem Nijmegen spreekt over een aspect van het menszijn, de intelligentie, een terrein, waarop hij tot de ingewijden behoort, immers lid van het genootschap Mensa, een deskundige aan wiens uitspraak we niet kunnen, zelfs niet mogen twijfelen. Hoger kan het menselijk vernuft niet reiken. Een IQ van 150, stelt u zich dat voor. Als dat geen argument is, ja wat dan wel? Trekt u de mogelijkheid tot het meten van intelligentie in twijfel? Is het IQ niet genoegzaam als betrouwbaar aangetoond? En desondanks blijft u twijfelen? Omdat intelligentie niet te definiëren valt, zegt u. Wedervraag: “Waarom wordt er dan zo veelvuldig mee gewerkt?” Precies, die vaagheid, die ongrijpbaarheid van dat begrip, dat geloof in is een middel gebleken tot manipuleren, maatschappelijke kwesties, als rang en stand te rechtvaardigen. Maatschappelijk slagen of mislukken wordt hieraan gerelateerd. Wacht even, zegt daar iemand. Om maatschappelijk te slagen is ook een hoog EQ nodig, Willem Nijmegen zal ongetwijfeld hier zijn “invoelend vermogen” in herkennen. Daar is hij namelijk ook mee gezegend.

Och, weet u wat, zullen we dit simplisme, deze quatsch maar bij het vuilnis zetten of door het riool wegspoelen?

Het is weer middernacht geweest, woensdag, tijd om TV te gaan kijken en om vooral te luisteren. Op France 2 komt Philippe Lefait aan het woord met enkele gasten. Bestaan toevallen?

Twee filosofen in de studio, Alexandre Jollien en Pascal Bruckner. Bruckner mag ik als bekend veronderstellen, BHL, Finkielkraut, Glucksmann, u kent ongetwijfeld dat kringetje oud-nieuwe filosofen uit Frankrijk met die erg Duits klinkende namen… Maar wie is Jollien? Zijn manier van praten en zijn uiterlijk komen me bekend voor. O ja, van een documentaire een aantal jaren geleden…

Toevallen, een samenloop van omstandigheden? Het doet er verder niet toe. Leen Karman introduceert een ziektebeeld, een syndroom beschreven aan de hand van de casus Maaike Lapherring (etymologisch zo te zien afgeleid van het Duitse Hering). Enige kennis van de evolutie bij de beschrijving die Karman geeft is beslist van node. En, weer toeval of niet, ontvang ik een e-mail over evolutie, selectie, en zie atavisme. Inmiddels heb ik begrepen dat een en ander op een weblog zal verschijnen. Het is schitterend materiaal, t.z.t. geef ik wel de betreffende link. Een alleraardigst plaatje wil ik u niet onthouden, een mens met een staartje, een vorm van atavisme dus. Die genen kunnen opspelen. Zie maar.

Toch is deze vrouw (?) genetisch voor 99,99…% gelijk aan haar soortgenoten. Terugkomend op die intelligentie. Al zou die te meten zijn, genetisch te bepalen zal ze niet zijn. Door welke eugenetica dan ook. Ook niet onder het mom van criminologisch onderzoek. Tussen haakjes, u weet ongetwijfeld dat criminelen opvallend vaak uiterst intelligent zijn. We kunnen vervolgens omgekeerd redeneren. Hoge intelligentie, grotere verspreiding van hoog-intelligente figuren, leidt tot grotere verspreiding van criminaliteit…

Nee, als menselijk leven en alles wat daartoe behoort zo betrekkelijk eenvoudig in kaart te brengen was dan werd de wereld werkelijk tot een hel. Een Brave New World. Natuurlijk dromen een bepaald soort lieden hiervan, n.l. van een voor alle tijden vastgelegde orde, waar zijzelf tot de superieuren behoren, de leiding hebben, alle profijt tot zich trekken. In een orde waarvoor en waarin zij de selectie bepalen.

Bij de geboorte van Jollien ging het goed mis. Z’n leven werd er door getekend. Min of meer weggezet als zwakzinnig, als mongoloïde, heeft hij de strijd gewonnen van en over de vooroordelen t.o.v. zijn persoon. Waren zijn ouders vol vertrouwen geweest in de pedagogische en medische adviezen, hem had het typische lot getroffen als zovelen afgestempelden. Want zeg nou zelf, wie wil er nou ruime financiële en andere middelen ter beschikking stellen voor mensen die in de maatschappij, onze maatschappij niet mee kunnen komen. Nee, ingezet moet worden op de hoogbegaafden, zij zijn de dragers van een welvarende, en vergeet niet gezonde, maatschappij. Selecteren is noodzakelijk, kinderen zo maar op de wereld zetten is al onverantwoord, zie onze bevolkingsomvang, onvolwaardige wezens produceren is ronduit misdadig. Menselijk afval, zoals fascisten dat zien met instemming geciteerd door u weet wel, is het. Selectie moet.

Alexandre Jollien heeft weet van zijn ‘apparence physique’, van ‘le regard des autres’. Is getrouwd en heeft drie kinderen. En, heeft kunnen studeren, en met welk resultaat! Kunnen tegenstellingen niet krasser zijn dan die tussen hem en iemand die zich voortdurend op de borst klopt over zijn gaven en er overduidelijk niets mee gedaan heeft? Hoe zou de ‘apparence’ van die persoon uitzien? Geneert hij zich voor zijn eigen stompzinnigheid, voor zijn fascistische propaganda, zodat alles anoniem gespuid moet worden? Is hij bang voor zijn maatschappelijk aanzien of heeft hij nooit willen deugen? Dat laatste denk ik. Pa helpt zoontje via een bevriende bankrelatie aan een baantje als boekhouder. Typisch een beroep voor slimme jongetjes van arme komaf. Wat een afgang. Gelukkig kwam tijdig een erfenis los. Zie zijn biografische notities in het NRC-forum. Een ding weet ik inmiddels zeker, die man is dom, oerdom.

Deze uitweiding over Pekeltje, dat had u wel begrepen, was nodig om op een ander gevaar te wijzen. Vooraf, ik heb het al vaker gezegd i.v.m. die paranoia, ik hou niet zo van gepsychologiseer. In de literatuur, ja, maar in de werkelijkheid, nee. En gepsychologiseer op afstand, symptomen vaststellen en wat niet al, kan al helemaal niet in mijn ogen. Toch, tersluiks probeert Leen Karman iets dergelijks. Hij had allang door mij gewaarschuwd moeten zijn, maar hoe hem te bereiken? Zou hij in de smiezen hebben hoe de Pekeltjes code werkt? Tip, lees Gerrit de Jonge in dat blog, meneer Karman. Vooral zijn laatste bijdrage is alleszeggend. En echt, die Gerrit is Pekeltje niet. Het zit anders in elkaar. Die code dus…, de code van een gemankeerde geest. Daar schuilt het gevaar, het criminele gevaar voor ons, voor de samenleving…

Een gemankeerde, een paranoïde geest of een atavistische geest, zou dat kunnen, een atavistische geest? Wat jammer toch, dat dat nou net niet bij zijn geboorte werd vastgesteld. Had de samenleving zonder twijfel minder schade opgeleverd, het tijdig weg selecteren van dit personage, bedoel ik. Nu is het echt te laat. Zijn destructieve krachten komen nu tot volle wasdom. Wat te doen?

Algemeen gevraagd, dit n.a.v. dat domme gedram van Gerrit de Jonge, waarmee zou de wereld, de mensheid, wij dus, beter af zijn, met een zegevierend Christendom of toch eerder met een zegevierende Islam? Ik neig sterk naar de Islam, als we verder geen keuze zouden hebben. Wil ik die keuze opgedrongen krijgen? Nee, vanzelfsprekend niet. Om dat te voorkomen bezie de landen waar de protestantse ethiek tot bloei is gekomen, met de aanverwante rassenleer, en bezie de Roomse contreien met hun hang naar fascisme als staatsideologie. Adolf Hitler zou je de kruisbestuiver kunnen noemen van deze twee wegen binnen het Christendom. De Joden kennen de gevolgen. O nee, die waren zelf schuld…

Willen we verder op deze heilloze weg? Die westers-christelijke? Daar verzet een weldenkend mens zich tegen, dacht ik zo. Voldoende beantwoord, die welles-nietes vraag, meneer Gerrit de Jonge?

Vanaf deze tribune zou ik tot slot Leen Karman willen toeroepen: “Vergeet Konrad Lorenz niet!”. Argumenten, argumenten… Oh nee, zegt u, die! Ja, toch die, een gepekelde haring of een roofdier? De neurobiologische agressie bij roofdieren, hyena’s bijvoorbeeld, weet u nog? Of anders, strijder versus jager! Moet ik erop terugkomen?

Nu via internet…