ANDERE KERSTGEDACHTEN – 4
Wie wenst zijn kinderen een Batavië toe? Is het mogelijk aan een maatschappij te werken waar ieder kind kan opgroeien zonder druk en angst en met het gevoel optimaal zijn gaven te kunnen ontwikkelen?
Een maatschappij met een verdeling van plichten, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, en rechten, gelijke rechten voor iedereen? Wonen en leven niet van elkaar gescheiden zijn, zonder de zucht naar steeds meer en groter? Zou het zelfs maar in aanzet kunnen?
Als kinderen op tienjarige leeftijd het hebben van een auto als levensideaal zien, dan zijn we verloren. Als kinderen niet meer nieuwsgierig zijn, niet meer iets willen leren kunnen en kennen, dan houdt het op.
Onrustbarend veel tekenen wijzen in die richting, het hebben van veel geld liefst zonder tegenprestatie. En o wee, als er inspanning voor gedaan is, dan wordt bezit zeker tot de laatste snik verdedigd. Leven, het leven van de ander is hierbij volstrekt van nul en geen waarde.
Een blauwdruk voor de toekomst kan en mag niet gegeven worden. Onze fantasie moet aan het werk, samenwerken en beslissen met verstand van zaken. Dit is iets geheel anders dan met een stompzinnig ja of nee beslissingen forceren. Het vereist betrokkenheid, geïnformeerd zijn, een beroep op elkaar kunnen doen. Het betekent ook vrijheid van handelen zonder anderen tekort te doen, zou dat kunnen? Samenwerken en je onbelemmerd voelen, geen druk van bovenaf, geen controle.
Als het profiteren en het misbruik maken van andere mensen niet loont zou het kunnen, maar hoe? Zullen we alvast beginnen onze kinderen meer kansen en meer vrijheid te geven, bij hen ligt in ieder geval de sleutel voor de toekomst, voor een emancipatie die deze naam verdient.
Uitgelichte foto: bron
Bron ingevoegde afbeelding: Ästhetik und Kommunikation
