De eerste poging mislukte. Adolf Hitler maakte ze mee als korporaal aan het front. De greep naar de belangrijke grondstoffen om Duitsland een plaats te geven tussen de grootmachten, de enig tellende om een volk in het kapitalistisch tijdsgewricht haar waarde te geven. Een tweede aanloop vond plaats vanaf 1933. Tot 1941 lukte het wonderwel, nu onder de bezielde leiding van Adolf. Zijn grote voorbeeld Stalin gooide roet in het eten en Hitler verspeelde uiteindelijk mogelijke steun van overzee. Hoe zou hij nu te werk gaan? Niet veel anders vermoedelijk. De doctrine neergelegd in Mein Kampf behoeft slechts enige aanpassing. Ook hier weer hebben de Amerikanen het nuttige voorwerk verricht, zeg maar van rassenleer tot de civilisatie clash. Israël zou nu een geliefde bondgenoot voor Hitler kunnen zijn. Niets is eeuwig in het vriend-vijand denken.
Heeft het zin Wilders met Hitler te vergelijken? Dan zou je Wilders in de tijd terug moeten plaatsen. Hoe zou hij gehandeld hebben bij vergelijkbare ervaringen als die van Hitler? Zouden we überhaupt gehoord hebben van die man? Het is niet gewaagd om te zeggen nooit gelet op zijn totaal gebrek aan enigerlei oorspronkelijkheid of voorstellingsvermogen. Omgekeerd, zou Wilders als “goede Nederlander” het verzet zijn ingegaan? Nooit, daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken. Wilders dankt zijn opkomst op het politieke toneel voornamelijk aan de onterechte bescherming die hij geniet en die hij optimaal heeft misbruikt. Hij zou in dit onwaarschijnlijke geval zeker en vast een groot gevaar geweest zijn voor de illegaliteit. Hij behoort tot de kaste van mensen, je komt ze in soorten en maten tegen, die anderen en hun werk misbruiken voor eigen doel. Strikt genomen een gevaar voor elke samenleving, asociaal.
Er valt dagelijks wel wat te ontdekken op internet, zo zie ik nu een wederopstanding van Hitler op Twitter. Een Amerikaans type, zo lijkt het, dat is blijven steken in het verleden. Hij levert meteen zijn (vrouwelijke) aanhang mee en die zal niet zo veel verschillen met die van een ware hedendaagse fascist. Idolaat zijn vele vrouwen van leiders, een gegeven waar feministen steeds weer op stuk lopen of het zelfs negeren. Maar die geschiedenis, wie interpreteert ze, wie maakt er misbruik van?
Die geschiedenis… Waarom worden steeds lineaire lijntjes getrokken vanuit het verleden? Is dat een oorzaak of het gevolg van het feit dat er zo weinig lering uit getrokken wordt? Vermoedelijk zowel het een als het ander. Als we het geblaat horen van “onze” fascistenleider met zijn joods-christelijke waarden weten we al meer dan voldoende. Het draadje waarop hij zich beroept loopt vanaf de vierde eeuw onafgebroken verder. Die waarden zijn gebaseerd op de ideologische wortels van de misogyne Paulus en de naar de absolute macht strevende Constantijn, die zelfs zijn eigen zoon vermoorde. Aan die waarden moet inmiddels de hele wereld geloven, andere menselijke waarden tellen niet, we kennen ze niet. Zie Afrika, Australië en Amerika en hun (oorspronkelijke) bewoners.
De eeuwenlange voortschrijdende christelijke beschaving heeft de blanke westerlingen de overtuiging gegeven dat egoïsme een dominant facet van hun wezen is. Van daaruit wordt gehandeld, hebben is belangrijker dan zijn. Dat groei moet, immers in de natuur groeit ook alles. Dat het ons toe eigenen van grondstoffen een door God gegeven opdracht is, dat alle macht uiteindelijk op God teruggaat. In dat klimaat komen leiders zeker van fascistische snit tot grote bloei. Ze reïncarneren die Romeinse ideologie tot in de perfectie, niet op de manier van die aangehaalde, achterlijke Hitler reïncarnatie. Deze handelt als al die schreeuwlelijken die voor of tegen Wilders zijn en beroepen zich daarbij impliciet op dezelfde ideologie, die van liefde en haat. De liefde prediken en haat zaaien. Het continue lijntje…
Zijn we voor altijd vervloekt en gaan we als lemmingen ons onheil tegemoet? Het hoeft niet, maar denkbaar is het wel.
Uitgelichte foto: bron
